Vrijwillig Afrika & Unicef

Dag allemaal,

hier ben ik weer.
In dit bericht zal ik vertellen over de organisatie waarvoor ik hier werk en over het resultaat van de bezoeken aan Unicef.

De organisatie heet vrijwillig Afrika en in Tamalé zijn div. projecten waar steeds 20 vrijwilligers aan het werk zijn. Zo is er een klein weeshuis, de pas gebouwde en geopende kidz active school, het project van Dr Abdulai, het West en Centraal ziekenhuisje, het geven van seksuele voorlichting op scholen, microkriediet-project en Engelse les voor deze vrouwen, fsysio aan huis en hulp aan gehandicapte vrouwen. En dus de kliniek voor Moeder en kind van Madam Fulera waar ik werk
In Tamalé regelen Marij [Nederlandse , getrouwd met Ghanese man] Zenab[ luie secretaresse] en Bash alles wat nodig is. Te denken valt aan opvang en wegwijs in de begindagen, regelen van gastgezinnen, hulp bij problemen, spreekbuis en vraagbaak. Het kantoortje is op werkdagen van 10.00 tot 16.00 uur open en Zenab hoort de taak van secretaresse op zich te nemen, echter zij vat dit erg ruim op. Doet bv regelmatig tussendoor een dutje[ op de grond], gaat naar de kapper en komt met krullers in de haren weer terug, nodigt familie uit op kantoor en laat ze allen eten. Een apart portret dat is ze zeker.
Marij leidt het geheel en bezoekt veelal de projecten en gastgezinnen. Dan Bash, een 24 jarige Ghanese jongeman, behept met poliobeen maar de steun en toeverlaat van allen, altijd bereikbaar, behulpzaan en vriendelijk. Een harde werker en een leuke vent. In de begindagen is hij je chaparone. Haalt je op met de brommer in het gastgezin, introduceert je op de werkplek,maakt je wegwijs in de stad en wijst je op markeringspunten om de weg naar huis weer te kunnen vinden[ adressen en huisnummers heb je hier namelijk niet] Ook zorgt hij voor je fiets en telefoon. Een onmisbare schakel voor een succesvolle start alhier. Om de paar weken is er werkoverleg met alle vrijwilligers en hoor je hoe het met iedereen gaat en wat ze precies doen. Je leert elkaar als vrijwilliger hier heel snel kennen. Als 'witte' val je ook echt op. Ook maakt men veel afspraken om met elkaar te gaan reizen in de weekenden. Ik heb dit nog niet gedaan maar dat komt waarschijnlijk nog wel. Al met al een leuke organisatie die probeert op een goede manier hulp te bieden



UNICEF

Na 2 bezoekjes en div. telefoontjes spreek ik in mijn beste Engels met Mrs Felicia Mahatma, coördinator van de Unicef-programma's hier in Tamalé. Ik leg haar mijn verzoek uit en ze begrijpt het. Ze wil graag een afspraak met Madam Fulera en mij en zo togen we gisteren naar het kantoor van Unicef. Ze legt uit dat in dit jaar speciale aandacht uitgaat naar de particuliere klinieken voor Moeder en kind. Een schot in de roos lijkt wel. Ze geeft aan dat er voldoende middelen en geld zijn om te helpen. Waar ze in ieder geval persoonlijk en wel direct voor zal zorgdragen is de bezorging van een soort instant "supervoeding" voor kinderen die we mee kunnen nemen naar de hutdorpen.Niet eenmalig maar structureel. Dat is binnen denk ik. Vervolgens geeft ze aan een beschrijving[proposel] nodig te hebben van de kliniek met allerhande info over werk, aantal en soort patienten etc. Ze zegt toe dit met voorrang te willen behandelen en ook dat is prima lijkt mij zo. Tevens zegt ze toe persoonlijk contact met Madam Fulera te blijven onderhouden omdat ze graag wil dat eea goed gaat lopen. Als we terug zijn in de kliniek belt Madam met een jongeman die een voorstel voor haar kan schrijven. Ik geef aan dit te willen betalen [ook met het geld van Riet uit Zevenaar] Als het goed is is het volgende week klaar en kan het naar Unicef. Ik ben reuzecontent met het resultaat tot nu toe. Kinderlijk eenvoudig denken wij met onze Europese kennis ,maar zo eenvoudig is dat niet voor hier. In het kort: De Ghanees heeft 2 problemen/gebreken: 1: Het geloof, alles komt goed want daar zorgt God of Allah voor en 2 :we leven vandaag en maken ons hier druk om, kan niet vooruitzien, organiseren en plannen en om die redenen gebeuren de meest voor de hand liggende zaken gewoon niet. Gesnapt!!

Nog even over het werk. Ik begin ook al te wennen aan zaken die me de eerste weken zo verbaasden, maar ik wil jullie niet onthouden wat ik deze week heb meegemaakt.
Hechten gebeurt zonder verdoven[heeft men niet] en het betreft vaak kinderen met voetwonden, dus je kunt je het spektakel wel voorstellen ,dat behoeft geen nadere uitleg. Als het geheeld is worden de hechtingen met een scheermesje er weer uit.Dit bij gebrek aan een pincet en scherp schaartje. Gisteren kwam Moeder met peuter met erge convulsies[ gevolg van te laat behandelde malaria. Als de wiedeweerga krijgt het kort na elkaar 3 injecties met chloroquine[kinine] en oraal opgeloste anti-biotica. Toestand is erg slecht en Madam Fulera verwacht dat het kind gaat overlijden. Het voelt koud aan en reageertnog nauwelijks. We proberen armen en beentjes warm te wrijven en wachten af. In de middag stabiliseert de situatie zich toch wonderwel en in de avond lijkt het beter te gaan en gaat het kind weer naar huis.Laat in de middag komt vrouw met barensweeen binnen. Het word wel al donker maar het vlot wel. Dan .......valt de stroom uit en met wakkerende vlammetjes van 2 kaarsen en mijn knijpkat gaat het door en word het kind even later geboren. Slechts minimaal kan de zorg gegeven worden en na enkele uren verlaat de Moeder met de pasgeborene de kliniek. In het donker dus naar huis en dit viel niet mee. Ik krijg een aanrijding met 2 geiten, rijdt in op een hennenfamilie en dwars door een poepveldje. Ik verdwaal dus en met de knijpkat ben ik een dolende in het donker. Een "toedeloe" kind ziet dit lichtje en denkt:dat kan alleen die "witte "zijn en roept salaminga wait. Godzijdank brengt hij me veilig thuis. Wat een avontuur weer. De stroomuitval duurt overigins tot sanderdaags 23.00
uur pm.

Om die reden stop ik nu ook snel want ik ben weer bang voor stroomuitval voordat ik dit bericht geplaatst heb.

Heel veel groeten uit Tamalé en de foto's komen eraan. Het is een drukke en rommelige week geweest.[maar wel interessant]

Mieke