Oost West Thuis Best!

Beste allemaal,

Dit zal mijn allerlaatste bericht uit Tamalé zijn. De laatste dagen van mijn verblijf hier zijn aangebroken en het is maar moeilijk te geloven dat er 8 weken voorbij zijn gegaan. Ik schreef in het begin al dat dagen en tijd hier een heel andere betekenis hebben en je leeft er gewoon niet naar. Ineens is daar dan de datum van vertrek in beeld. Het gevoel moet er nog wel bijkomen moet ik toegeven. Zeker is het fijn om Kay, familie,vrienden en collega's weer te ontmoeten ,dat is het
niet. Ook klinkt een kopje senseo koffie, bruine boterham met belegen kaas,w c papier, drinkwater uit de kraan, beetje verkoeling en een kroketje misschien ook nog wel aantrekkelijk. Toch is dit gemis niet onoverkomelijk omdat er hier zoveel is dat dat compenseerd. Ik heb erg veel gastvrijheid en vriendelijkheid mogen ervaren. Veel mensen hebben me toegelaten in hun persoonlijk leven en dit maakt het verblijf hier heel speciaal. Ik ben geroerd door het feit dat mensen het weinige eten dat ze hebben met je willen delen. De keren dat er werd gezegd "Your invited" en er plaats gemaakt werd rond het kookvuur zijn talrijk. Wat zal ik mijn dagelijkse ontmoetingen met de tomaten-Oma, zo noem ik haar maar,gaan missen. Iedere dag op weg naar huis zie ik haar aan de rand van het pad met een schaal tomaten en uien. Ze zwaaide vanaf de eerste dag dat ze me zag en op een gegeven moment ben ik afgestapt om ook haar te groeten. Vanaf die dag "buurten" we dagelijks. Ze heeft een heel gerimpeld gelaat maar met levendige ogen, altijd kauwend op een acaciahoutje. Ze spreekt alleen dagbani maar het doet er niets toe. Ze praat volop tegen me en ik antwoord alleen maar naaaa. Ook mijn visit aan het water en zeepwinkeltje zal ik gaan missen.Mijn laatste werkdag bevalt de vrouw hiervan nog in de kliniek van een gezond dochtertje. De volgende ochtend staat ze weer in haar winkeltje hoor. De vele kinderen die ik ontmoet heb zal ik me altijd blijven herinneren. Zo hebben de buurtkinderen 2 oude fietsenbanden aaneen geknoopt en in de mangoboom gehangen als een schommel/zwierezwaai. Al weken vermaken ze zich hiermee. Hun vrolijke gelach en zang, hun glimmende pretoogjes en de omgang met elkaar zijn me dierbaar.Ik sluit zeker niet de ogen voor de poverty, de slechte gezondheidszorg of het onderwijs om maar eens iets te noemen, maar veel is er ook wel. Niet in de vorm van bezit/materie maar in de vorm van menselijk contact en verhoudingen.Zaken die we in het westen meer en meer uit het oog verliezen. Ik heb sober geleefd maar het deerde me niet. Als je niet veel hebt,hoef je je ook over veel niet druk te maken. Het klinkt simplistisch maar het onthaast prima. Zelfs mijn ongedurige aard is hier getemperd. Het geeft ruimte voor andere zaken, dat gaat dan vanzelf.Het is mij uitstekend bevallen. De tijd hier heb ik evenwel goed benut vind ik. ik heb mijn beste beentje voor gezet. Na thuiskomst probeer ik de klus af te maken. Het geeft me een voldaan gevoel en dat is ook waar ik op hoopte. Het is zeer wel mogelijk dat je hier daadwerkelijk iets structureels kunt veranderen/verbeteren maar daar is meer tijd voor nodig dan 8 weken.Ook het kunnen verstaan en misschien zelfs een beetje spreken van de lokale taal is dan wel nodig. Dit is echt een hinderpaal[raar woord of niet]. Woensdag zal mijn laatste werkdag zijn en neem ik afscheid van de collega's. Mijn kleding heb ik alvast aan ze uitgedeeld en ze waren er blij mee. Donderdag breng ik de fiets weer terug naar Habiba, neem afscheid van de organisatie en pak de rugzak. Het zal dan de laatste avond bij mijn gastouders Esther en Joseph zijn. Hun gastvrijheid is tekenent voor hen en ik zie uit naar hun tegenbezoek aan Nederland. Vrijdagmorgen om 7.00 uur neem ik dan de binnenlandse vlucht naar Accra [de monstertocht met de trotro sla ik over] en in de avond verlaat ik Afrika voor de vlucht naar Europa.

De reis is dan op zijn einde gekomen en ik koester Afrika in mijn hart. In mijn dromen zal het echter vaak tot leven komen. Een sentimentele afsluiter maak ik er maar van.

Lieve mensen, ik hoop dat ik jullie door de site een indruk heb kunnen geven van het leven hier en wat ik er gedaan heb. Ik vond het leuk om mijn ervaringen op deze manier te kunnen delen. Bedankt voor alle reacties en de aangeboden hulp.

Heel veel liefs uit Tamalé en tot spoedig ziens,

Mieke