Charity at Hospital at traditionel Medicine

Dag allemaal,

Een laatste project dat ik ga beschrijven is het Charity Hospital. Het is een door monniken geleidt ziekenhuiscomplex waar op traditionele wijze de geneeskunst wordt beoefent. Je moet dan denken aan behandeling op basis van geneeskrachtige kruidenmengsels en zalven, acupunctuur, massages, hot-stone en vegetarische voeding.
Het is een uitgestrekt complex met ongeveer 15 gebouwen, een grote kruidentuin en kruidenapotheek[waar het heerlijk geurt] behandelgebouwtjes, patiënten vleugels en een groot keukengebouw. Als vrijwilliger bij dit project help je mee met het schoonmaken en snijden van de groenten en het uitdelen van het eten. De familie van de zieke patiënt komt mee naar het ziekenhuis en verblijft ook in dezelfde kamer als de patiënt, neemt deels de verzorging op zich en ook het geven van eten . Het is een hele drukte in zo’n kamer, alles volgepropt met tassen ,koffers, kleding enz. Buiten wordt de kleding gewassen en gedroogd. De keuken verzorgd 2x dgs de maaltijd voor de patiënt en diens familieleden en dan moet je denken aan 150 maaltijden 2x daags, alles vegetarisch en bereidt van groenten, fruit, rijst en tofu wat is geschonken.
Elke ochtend om 11.00 uur word er met de brommer en kar naar de plaatselijke markt gereden en met jute zakken naar alle marktkramen gegaan. De marktlui kennen de mensen van het Hospital en geven zeer ruimhartig zakken vol verse groente, fruit en tofu, elke dag weer. Ik ben natuurlijk mee geweest op de kar en was telkens zeer onder de indruk van de zeer gulle giften die gedaan werden. Daarnaast is het heel leuk om op de lokale markt tussen alle volgestouwde kramen en stellages met groenten, fruit, vlees en vis te lopen. Ik had als blanke[ wel met conische hoed] ook best veel bekijks en mijn com an [bedankt] werd op prijs gesteld. Soms kwamen mensen nog achter me aan gerend om nog meer in de zak te doen. Als alle zakken vol zijn word er teruggegaan naar het Hospital en begint het grote sorteren en schoonmaken. Alles word op de grond uitgelegd en de vaste kookvrouwen sorteren en discussiëren met elkaar welk gerecht er gemaakt kan worden van dat alles. Dan ga je op een minikrukje net boven de grond zitten en krijg je een levensgroot mes en start het schillen. Je krijgt instructies van de vrouwen ,omdat veel groente volslagen onbekend zijn, en je niet weet of de schil er af moet of toch niet. Alles wordt in manden gedaan en dan goed gewassen. Er zijn trouwens 2 grote ketels waar permanent water gekookt wordt voor de patiënten en de keuken. Er is dus altijd schoon water voorhanden. In thermoskannen wordt dit opgehaald door familie en ook voor de keuken wordt er alleen gekookt water gebruikt. Er is 1 man verantwoordelijk voor aanvulling ,goed vuur eronder en de aanvoer van het stookhout. Na het wassen begint binnen het snij- en hakgebeuren. Ook hiervoor krijg je instructies over vorm en dikte van de div groenten. Dit alles neemt ongeveer 2 uur in beslag [en dan kom ik nog maar zeer moeizaam omhoog van dat minikrukje] Dan is het dus ook tijd voor thee en rustmoment in de hangmat onder de boom. Op het moment dat de vrouwen beginnen met koken geef je als vrijwilliger Engelse les aan Mister Tan en Mister Ming. 2 mannen van 60 + die erg graag hun Engels willen verbeteren. We doen dit in het kamertje naast de keuken en er is een heus schoolbord. We volgen het leerboek en hun inzet en wil om iets op te steken is vertederend. Het begrijpen lukt beter dan het uitspreken en hier oefenen we dan ook extra mee. Rond 15.00 uur is het eten klaar en dan wordt er aan 2 grote tafels gegeten wat er zojuist bereidt is. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hier het meest smakelijke eten ooit heb geproefd, werkelijk bijzonder lekker. Het is daarbij een vrolijke boel aan tafel, veel gekwetter en gelach en zodra ze zien dat je rijstkommetje leger raakt wordt er weer razendsnel bijgevuld. Het is er kei gezellig. Vanaf 16.00 uur is de uitdeelronde en stromen mensen met pannetjes, emmertjes en bakjes toe en vormen ze een rij. De vrijwilliger is hoofd rijstopschepper en je volgt de aanwijzingen van de aangever [ mot, hai, bai of full= 1,2,3 scheppen of tot de rand vol] De vrouwen zorgen voor de groente en de soep. In een klein uurtje komen er zo’n 150 mensen eten ophalen. Als dit achter de rug is rusten we met koude thee en is de klus voor die dag geklaard. Dit herhaald zich elke dag 2 keer want ook in de ochtend om 9.30 u is er een uitdeelronde. Ik heb ook regelmatig rondgelopen over het complex, blikken geworpen in de patiënten kamers, de kruidendrogerij en apotheek bezocht en de geuren daar opgesnoven en de behandelruimtes gezien. Het komt over als een goed lopend geheel, gebaseerd op oude gewoontes en traditionele overtuigingen op het terrein van welzijn en gezondheid. Ik ben 2x per week bij dit project geweest en ben er steeds met veel zin en enthousiasme naar toe gegaan. Ook hier weer de hartelijkheid ervaren en het moeiteloos opgenomen worden in hun dagelijkse werk en leven. Geen flauwekul, geen onzinnige regels, geen belemmeringen ,ondanks dat we elkaar niet kunnen verstaan. Ik heb me ook verbaasd over de gulheid waarmee iedere dag weer de zakken op de markt vol kwamen en heb gezien hoe mensen op hun brommer zakken met rijst komen afgeven. Het geeft te denken over het vermogen van ,ons mensen in het Westen ,om te willen delen met elkaar. Het ontroerde me telkens weer. In de kern een project naar mijn hart. Ik zal de mensen en hun enthousiasme gaan missen. Ik ben blij dat ik een kant van de gez.zorg heb kunnen bekijken die zo anders is dan wat ik ken.
Ik plaats de foto’s erbij [maar dat gaat op dit moment niet meer lukken, de site is nl 3 dagen uit de lucht geweest en functioneert nog niet helemaal naar behoren, maar ze komen] zodat mijn verhaal beter in beeld komt. Geniet ervan en fantaseer de heerlijke geuren er zelf bij.
Nu heb ik alle projecten beschreven waar ik de afgelopen 6 weken aan heb bijgedragen en met een lichte weemoedigheid heb ik deze week voor de laatste keer meegeholpen. De 6 weken in CanTho zitten erop , de tijd is gevlogen en ik kan samenvattend volmondig zeggen dat het me meer gegeven heeft dan ik had durven dromen.

Als afsluiting van mijn reisblog schrijf ik nog over het TET feest. TET staat voor het nieuwe maanjaar en de festiviteiten staan in het teken van vernieuwing. Het is eigenlijk een grote verjaardagspartij die in het hele land wordt gevierd. Het is nl zo dat de leeftijd van de Vietnamees niet verandert op de geboortedag maar op de TET dag. Iedereen wordt op TET 1 jaar ouder. Dit is in dit geval zeer ongunstig voor mijzelf want ik ben nu in 1,5 week 2 jaar ouder geworden !!
In de aanloop naar TET was er sprake van grote bedrijvigheid in CanTho. Ik heb al verteld over de uitbundige versieringen en verlichting, de vele bloemen en bloesemtakken, vlaggen en lampionnen die in grote getalen de stad werden aangebracht. In de dagen voor TET een onrust en drukte in de straten, stoepen werden geschrobd, ramen gelapt en grote potten met gele afrikaantjes voor de deuren gezet. Het openbare leven kwam grotendeels tot stilstand op Oudejaars dag. Die avond was er een groot muziek-en dans gebeuren op het grote plein . Hierin werd de geschiedenis van Vietnam uitgebeeld, licht communistisch getint met veel pracht en praal. Ik heb er een filmpje van gemaakt. We hebben deze opening meegemaakt en ons ondergedompeld in de [immense] drukte van de stad. Als afsluiting hebben we om 0.00 u het grote vuurwerk gezien op de brug. Ze kunnen er wat van die Vietnamezen. Op oudejaarsdag kwam Phuong naar het Holland House met ook een pot afrikaantjes, wierook, mandarijnen , TET meloen en banh chung. Dit laatste is een soort cakeje van kleefrijst, gestampte bomen en evt. vlees gewikkeld in een bananenblad en dan een hele nacht gekookt. Dit eet men traditiegetrouw op TET en je kunt het vergelijken met zoals wij dan oliebollen eten. Phuong heeft het Holland House en de bewoners in een gebed geluk en voorspoed toegewenst. Heel mooi om dit zo mee te maken.
Op Nieuwjaarsochtend waren we om 8.00 u uitgenodigd in de Pagode voor het ontbijt. Het was er al vroeg een drukte van belang. Een bezoek aan de Pagode is ook traditie op Nieuwjaarsdag. We zagen de dans en het getrommel van de eenhoorn die rijkdom en voorspoed komen brengen. Het nieuwjaars ontbijt bestond uit com[rijst] groente hotpot, gefrituurde bloemkoolroosjes en heerlijk gemarineerde tofu. Ondanks het vroege tijdstip en de korte nacht toch zeer geslaagd.
Na 2 dgn van rust en stilte komt het leven nu weer een beetje op gang in CanTho. Scholen en veel bedrijven zijn nog dicht maar het straatleven floreert weer als of er niets is gebeurt.
Het is mijn laatste dag in CanTho en ik kijk terug op 6 mooie en indrukwekkende weken.

Zondag ben ik met de bus terug naar Ho Chi Minh stad gegaan waar Peter maandag is aangekomen. We zullen samen de stad en omgeving gaan verkennen en gaan ook nog 2 dgn. terug naar CanTho voor een laatste goodby aan de projecten.
Het is een geweldige afsluiting van mijn tijd hier in Vietnam. Het is een ervaring die ik mijn hele verdere leven mee zal nemen.


Ik laat het hierbij en sluit mijn reisblog af. Ik hoop dat ik door mijn verhalen een indruk heb kunnen achterlaten bij de lezer. Ik vond het fijn om iedereen er deelgenoot van te maken en ik dank jullie voor de mooie reacties.
Op 6 maart zullen Peter en ik weer voet zetten op Hollandse bodem . Het Vietnamavontuur is dan pas echt voorbij.


Warme groeten uit HoChiMinh stad
Mieke