Making good progress !!!!

Beste allemaal,

Hoe staat het ervoor met de kliniek ,2 jaar later. Daarover gaat dit verhaal.

Ik ben nu bijna 2 weken aan het werk en kan al het een en ander hierover vertellen. Het weerzien met Madam Fulera was hartelijk. Ze was verrast me te zien, wist niet dat ik zou komen en begon direct met het bedanken voor de toegezonden spullen. Bij binnenkomst was me al direct opgevallen dat de wachtkamer er niet meer was. Ook oogde het geheel schoner en netter. Bij de ingang een grote sateliet in een ijzeren kooi. Wat betekent dit dan in hemelsnaam. We zullen het gaan zien.

De voormaleige spreekkamer is een administratiekantoor incl computer geworden met een heuse adminstrateur, de neef van Madam uit Kumasi[ 500 km ten zuiden van Tamale] De bureaucratie heeft zijn intrede gedaan. Of dit als vooruitgang gezien moet worden weet ik nog niet. Er is ook een nieuwe man op het laboratorium, Mohammed, en ook deze ruimte oogt iets professioneler. In de verloskamer en ziekenkamer staan de gestuurde bedden en nachtkastjes, een hele verbetering. De lakens en spreien zie ik niet. Naar later blijkt zitten deze nog ingepakt in de toegestuurde dozen[aangekomen in dec.2008!] Als de wiedeweerga krijgen de nurses de opdracht deze voor de dag te halen en de bedden te gaan spreien. Ook de badhandoeken en washandjes zitten nog ingepakt. Je kan zien dat ze hiermee geen raad weten. Ik heb ze, als vanzelfsprekend, bedoeld voor de om zich na de bevalling mee op te kunnen frissen. Madam deelt echter aan al het toegestroomde personeel een handdoek en washanf\d uit en zegt streng dat ze vanaf nu regelmatig de handen moeten wassen tijdens het werk. Tot nu toe heb ik geen handdoek meer kunnen traceren. Ik vrees dus het ergste. De gestuurde kast heeft veel gelden van het transport. Het slot is kapot en ook de planken passen niet zo goed. een en ander is ontzet, jammer. Deze kast was bedoeld om de lakens en handoeken alsook gazen en verbandmateriaal dustfree op te bergen. Opdracht 1 stel ik vast. Madam komt aanlopen met het douchstoeltje en vraagt wat dit voot iets is. Opdracht 2- ik demonstreer direct in de doucheruimte hoe het hoort[ de bouten heb ik vanuit Nederland meegenomen] Veel Oooo,s en Aaaaa,s maar je kan merken dat het nut ervan niet doordringt. Ik pak de koe bij de horens en zeg dat we er binnenkort over zullen spreken om eea in orde te maken zodat er ok echt gedoucht kan worden. Dit zal nog een lastige kwestie worden schat ik zo in. De rolstoel, waar zo dringend om verzocht was, staat onder het stof in een verre uithoek. Ik ben verrast als ik het magazijntje zie. Volgestouwd met medicijnen, spuiten,naalden,siroops,handschoenen enz. Zo leeg als het 2 jr terug was zo vol staat het nu. Het is wel een rommelig en onoverzichtelijk geheel en div. onuitgepakte dozen die ik gestuurd heb staan er ook. Opdracht 3- ordenen en goed en dustfree opbergen van verbandmateriaal. Er is zoveel meer nu [ik zie steriele compressen in alle maten] Onbegrijpelijk dan dat er zo mee wordt omgegaan. De spreekkamer is verplaatst naar de binnenplaats in the open air. Madam is heel blij met de tafels en houten stoelen, die hier netjes in rijtjes staan opgesteld. De weegschaal en tensiemeter zijn ook uit Holland. De curver wasboxen doen dienst als afvalemmers en staan overal, mooi zo. een resultaat om tevreden over te zijn dacht ik zo. Applaus voor allen die hieraan hebben bijgedragen.
Op de foto,s[ als dit tenminste wil lukken want er zijn veel ligts off steeds] zie je zelf hoe het er nu uitziet.

Over de inhoud van het werk en de ,wederom boeiende,belevenissen vertel ik later.


Het gewenningsproces is toch wel goed verlopen mag ik zeggen. De hitte vraagt het meest alsook de omstandigheden van het gastgezin. Hierover in mijn volgende bericht.

Veel lieve groeten aan allemaal hier uit Tamale en tot gauw weer

Mieke

30 min later: fotos erbij gaat niet lukken, jammer. Om onduidelijke redenen is er geen verbinding met de fotocamara. Ik hoop dat het de volgende keer wel lukt.