Het food-program
Door: mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
10 April 2010 | Ghana, Tamale
Dag allemaal,
Vandaag mijn vrije dag en ik ben op dit moment in het nieuwste en ,van horen zeggen, het snelste internet cafe van Tamale. Dit zal zich nog moeten uitwijzen want kort na inloggen viel alles al uit. Hierbij poging 2.
Zoals ik al eerder meldde ben ik op zoek gegaan naar ander vrijwilligerswerk. 2 jaar geleden had ik enkele keren geholpen bij het food-program van Dr Abdullai. De dokter die zorgt voor "the mad people' zoals ze hier zeggen. Dr Abdullai zorgt er oa voor dat dagelijks[ 365 dagen per jaar dus] ruim 150 daklozen en psychiatrische patienten een warme maaltijd en schoon drinkwater krijgen. Dit heeft destijds veel indruk op me gemaakt en na de gebeurtenissen bij Madam Fulera zoek ik een nieuwe uitdaging. Van pastor Balemans krijg ik het telefoonnummer van Dr Abdullai maar zijn phone staat off. Hij blijkt 2 weken out off town te zijn.Hier wil ik niet op wachten en op een morgen besluit ik naar de kookplaats te gaan en te zien of ik kan helpen. Ik weet de plek aan de rand van het het bos nog exact te vinden en zowel de chauffeur als de 2 kookvrouwen, Sister Miriam en Sister Benedicta, afgekort Sister Be herkennen me nog en begroeten me hartelijk. Ik leg hun uit dat ik Dr Abdullai niet kan bereiken maar graag bij het food-program wil helpen. Omdat ik een "bekende" ben is het direct akkoord en ze vragen of ik zo meteen mee wil met de uitdeelronde. Dat wil ik zeker. Vanaf dan werk ik 3 hele dagen en het is geweldig. De kookvrouwen beginnen om 6.30 en ik kom om 8.00 uur.Ik help met het plukken en schoonmaken van de groenten uit de tuin[ geen enkele groente is herkenbaar, sommige lijkt wel brandnetel of klimop]schoonmaknen van vis[koppen eraf trekken!]roeren in de grote ketels, maken van kinkeypakketjes[maisbladeren vouwen om maisdeegbal-een speciale techniek], sorteren van bonen , schuren van de ketels en natuurlijk het vullen van de plastic zakjes voor de uitdeelronde. Rond 11.00 uur is dit allemaal klaar en wordt er zelf gegeten voordat de uitdeelronde begint. In en ver om Tamale worden er ongeveer 75 zakjes eten en drinkwater, en soms ook nog fruit, uitgedeeld, op de meest afgelegen plekken. Bij anderen wordt een pannetje gevuld wat ze zelf hebben. Ik herken mensen die 2 jaar terug ook al op dezelfde plaats verbleven. Allen weten zo ongeveer het tijdstip dat de auto komt en kijken uit naar de maaltijd en een beetje menselijk contact. Velen verkeren in erbarmelijke omstandigheden, zijn zwaar vervuild, hebben lelijke wonden , sommigen met wat bezittingen maar de meesten hebben niet meer dan wat ze aan hebben. Toch is dit met de zorg van Dr Abdullai het hoogst haalbare. Er wordt ook uitgekeken naar nieuwe zwervers/patienten of Dr Abdullai wordt hierover geinformeerd. Deze mensen worden dan opgenomen in de uitdeelronde. Als mensen niet op de vaste plaats zijn rijdt de chauffeur extra rond om te kijken of ze ergens anders getraceerd kunnen worden zodat ze toch eten krijgen. Dit is bijna altijd succesvol. Je ziet allerhande psy. ziektebeelden, van keipsychotisch, manische, achterdochtig, licht agressief soms ook[ het eten wordt dan op een veilige afstand neergelegd] tot stil en teruggetrokken gedrag. Er wordt ook aan 23 personen in de gevangenis eten gegeven dus daar kom je ook iedere dag binnen. Je kijkt je ogen uit ,iedere dag weer, wat je allemaal om je heen ziet en waar je overal komt. Op de kookplaats zelf helpen ook patienten mee, de een sproeit de tuin, de ander zorgt voor aanvoer van nieuw stookhout, een ander sorteert maiskorrels of bonen. Ieder met zijn eigen mogelijkheden, eigenaardigheden en in eigen tempo. het maakt niet uit , iedereen hoort er gewoon bij. Er wordt ook veel gezongen en gedanst en dit geeft een heel bijzondere sfeer aan het geheel.Bij de uitdeelronde wordt royaal gegeven als er gevraagd wordt.Er wordt altijd voldoende meegenomen. Als de auto ergens moet wachten en er komen kinderen of ouderen die bedelen dan krijgen ook zij wat er is, dit is geen enkel probleem.Het uitdelen gebeurt op het heetst van de dag en is zeker geen sinicure en duurt ongeveer 4 uur. De hitte is enorm en na terugkeer ben je kleddernat en helemaal rood en vuil van de stof. Je moet dan ook echt even bijkomen onder de mangoboom en een paar liter water drinken. Ondanks dat is het heel bevredigent om te doen en ik heb er iedere dag weer zin in om de mensen te ontmoeten. Ik ontmoet ook Dr Abdullai enkele keren nadat hij weer terug is in town. Hij is belangstellend naar mijn werk in Holland, mijn familie enz .Hij verteld over de donaties die hij krijgt van over de hele wereld en hierdoor dit werk[ al 15 jaar inmiddels] kan doen. Daarnaast heeft hij 2 klinieken waar ook ieder dag eten bezorgd wordtvoor het personeel, en waar hij operaties doet vnl rug en oogoperaties. Het zijn prettige ontmoetingen met een bijzonder man. Diegenen die op zijn hulp zijn aangewezen zijn gezegend denk ik maar.Daarnaast ben ikzelf ook zeer vereerd dat ik Dr Abdullai weer heb mogen ontmoeten en een steentje kan bijdragen aan zijn,meer dan,bijzondere werk.
Mieke
Vandaag mijn vrije dag en ik ben op dit moment in het nieuwste en ,van horen zeggen, het snelste internet cafe van Tamale. Dit zal zich nog moeten uitwijzen want kort na inloggen viel alles al uit. Hierbij poging 2.
Zoals ik al eerder meldde ben ik op zoek gegaan naar ander vrijwilligerswerk. 2 jaar geleden had ik enkele keren geholpen bij het food-program van Dr Abdullai. De dokter die zorgt voor "the mad people' zoals ze hier zeggen. Dr Abdullai zorgt er oa voor dat dagelijks[ 365 dagen per jaar dus] ruim 150 daklozen en psychiatrische patienten een warme maaltijd en schoon drinkwater krijgen. Dit heeft destijds veel indruk op me gemaakt en na de gebeurtenissen bij Madam Fulera zoek ik een nieuwe uitdaging. Van pastor Balemans krijg ik het telefoonnummer van Dr Abdullai maar zijn phone staat off. Hij blijkt 2 weken out off town te zijn.Hier wil ik niet op wachten en op een morgen besluit ik naar de kookplaats te gaan en te zien of ik kan helpen. Ik weet de plek aan de rand van het het bos nog exact te vinden en zowel de chauffeur als de 2 kookvrouwen, Sister Miriam en Sister Benedicta, afgekort Sister Be herkennen me nog en begroeten me hartelijk. Ik leg hun uit dat ik Dr Abdullai niet kan bereiken maar graag bij het food-program wil helpen. Omdat ik een "bekende" ben is het direct akkoord en ze vragen of ik zo meteen mee wil met de uitdeelronde. Dat wil ik zeker. Vanaf dan werk ik 3 hele dagen en het is geweldig. De kookvrouwen beginnen om 6.30 en ik kom om 8.00 uur.Ik help met het plukken en schoonmaken van de groenten uit de tuin[ geen enkele groente is herkenbaar, sommige lijkt wel brandnetel of klimop]schoonmaknen van vis[koppen eraf trekken!]roeren in de grote ketels, maken van kinkeypakketjes[maisbladeren vouwen om maisdeegbal-een speciale techniek], sorteren van bonen , schuren van de ketels en natuurlijk het vullen van de plastic zakjes voor de uitdeelronde. Rond 11.00 uur is dit allemaal klaar en wordt er zelf gegeten voordat de uitdeelronde begint. In en ver om Tamale worden er ongeveer 75 zakjes eten en drinkwater, en soms ook nog fruit, uitgedeeld, op de meest afgelegen plekken. Bij anderen wordt een pannetje gevuld wat ze zelf hebben. Ik herken mensen die 2 jaar terug ook al op dezelfde plaats verbleven. Allen weten zo ongeveer het tijdstip dat de auto komt en kijken uit naar de maaltijd en een beetje menselijk contact. Velen verkeren in erbarmelijke omstandigheden, zijn zwaar vervuild, hebben lelijke wonden , sommigen met wat bezittingen maar de meesten hebben niet meer dan wat ze aan hebben. Toch is dit met de zorg van Dr Abdullai het hoogst haalbare. Er wordt ook uitgekeken naar nieuwe zwervers/patienten of Dr Abdullai wordt hierover geinformeerd. Deze mensen worden dan opgenomen in de uitdeelronde. Als mensen niet op de vaste plaats zijn rijdt de chauffeur extra rond om te kijken of ze ergens anders getraceerd kunnen worden zodat ze toch eten krijgen. Dit is bijna altijd succesvol. Je ziet allerhande psy. ziektebeelden, van keipsychotisch, manische, achterdochtig, licht agressief soms ook[ het eten wordt dan op een veilige afstand neergelegd] tot stil en teruggetrokken gedrag. Er wordt ook aan 23 personen in de gevangenis eten gegeven dus daar kom je ook iedere dag binnen. Je kijkt je ogen uit ,iedere dag weer, wat je allemaal om je heen ziet en waar je overal komt. Op de kookplaats zelf helpen ook patienten mee, de een sproeit de tuin, de ander zorgt voor aanvoer van nieuw stookhout, een ander sorteert maiskorrels of bonen. Ieder met zijn eigen mogelijkheden, eigenaardigheden en in eigen tempo. het maakt niet uit , iedereen hoort er gewoon bij. Er wordt ook veel gezongen en gedanst en dit geeft een heel bijzondere sfeer aan het geheel.Bij de uitdeelronde wordt royaal gegeven als er gevraagd wordt.Er wordt altijd voldoende meegenomen. Als de auto ergens moet wachten en er komen kinderen of ouderen die bedelen dan krijgen ook zij wat er is, dit is geen enkel probleem.Het uitdelen gebeurt op het heetst van de dag en is zeker geen sinicure en duurt ongeveer 4 uur. De hitte is enorm en na terugkeer ben je kleddernat en helemaal rood en vuil van de stof. Je moet dan ook echt even bijkomen onder de mangoboom en een paar liter water drinken. Ondanks dat is het heel bevredigent om te doen en ik heb er iedere dag weer zin in om de mensen te ontmoeten. Ik ontmoet ook Dr Abdullai enkele keren nadat hij weer terug is in town. Hij is belangstellend naar mijn werk in Holland, mijn familie enz .Hij verteld over de donaties die hij krijgt van over de hele wereld en hierdoor dit werk[ al 15 jaar inmiddels] kan doen. Daarnaast heeft hij 2 klinieken waar ook ieder dag eten bezorgd wordtvoor het personeel, en waar hij operaties doet vnl rug en oogoperaties. Het zijn prettige ontmoetingen met een bijzonder man. Diegenen die op zijn hulp zijn aangewezen zijn gezegend denk ik maar.Daarnaast ben ikzelf ook zeer vereerd dat ik Dr Abdullai weer heb mogen ontmoeten en een steentje kan bijdragen aan zijn,meer dan,bijzondere werk.
Mieke
-
10 April 2010 - 12:41
Ria Van Berkel:
Hallo Mieke,
Wat een goed werk dat je nu daar doet voor Dr.abdullai,neem wel goed je rust met die warmte.En ben weer blij dat je al zo vlug weer iets hebt laten horen.
Veel succes et alles wat je daar doet
veel liefs Ria.... -
10 April 2010 - 12:51
Sraar En Marja:
Hallo Mieke,
We zijn blij te lezen dat je een nieuwe uitdaging hebt gevonden. Het is dankbaar werk wat je doet en wij hopen dat je er veel voldoening uit haalt. Pas goed op jezelf met de hitte en tot de volgende keer. We kijken er nu al naar uit.
Liefs,
Sraar en Marja -
10 April 2010 - 12:53
Silvia:
Ha die mieke
Porbeer uiteraard ook vrij te nemen voor jezelf.!!!
Lijkt me super leuk werk maar inderdaad erg uitputtend vanwege het het weer. Pluim vanuit hier voor je prachitge inzet.Chapeau.!! -
10 April 2010 - 15:08
Tiny (Mama V.Didier):
Hai Mieke,
Je leert wel relativeren,als je een tijdje in een ontwikkelingsland hebt gewoond en gewerkt, zoals jij en vele anderen!Wat een fantastische mensen ontmoet je allemaal!Je kunt een boek gaan schrijven over al die ongelofelijke,aparte en mooie ervaringen die je meemaakt en opdoet!
Lieve Mieke ,ik zal een van de eerste kopers zijn,want je kunt het allemaal prachtig verwoorden!Dikke poen Tiny -
11 April 2010 - 08:57
Femke:
Hoi Mieke,
Wat een bijzonder verhaal weer. Zo zie je maar weer dat je met eten ontzettend veel kan bereiken. Het lijkt me soms ook best zwaar, al de verschillende mensen die je ontmoet en vooral de omstandigheden waarin ze leven..maar gelukkig kan je ervan genieten!
Groetjes, Femke -
11 April 2010 - 09:04
Bende Van Deurne:
Hoi Mieke
Wat een ervaring, knap hoor. Toch weer steeds de "GGZ" waar je terecht komt.Het is gewoon je roeping.
Madame F zal je wel missen, hoe reageert zij op het feit dat je ander werk hebt???
Geniet van je nieuwe baan en snuif alle ervaringen goed op!
Liefs uit Deurne -
11 April 2010 - 14:28
Marian:
Hoi Mieke.
Na dit verhaal lopen de kriebels over mijn rug. Geweldig zoals je bezig bent en ik kan een beetje voelen van je voldoening.
Kei goed. Geniet ervan en tot de volgende mail. -
13 April 2010 - 21:36
Riet Thuis:
Hoi Kanjer
Ik ben blij voor jou dat je je draai hebt gevonden en je zo goed verdienstelijk kunt maken,dat moet een goed gevoel geven.Ik denk dat het ook gevarieerde werk is,het klinkt in elk geval heel goed.
Veel succes
Liefs Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
