Naar de trouwerij

Dag allemaal,

Hier weer een verhaaltje uit Tamale.

Ik ontving een uitnodiging voor het trouwfeest van Jaweria, zus van Shawana en 2 jr geleden ook collega van mij in de kliniek van Madam. Zij is de 1ste die trouwt uit een Islamitisch gezin van 10 kinderen. Ik vraag aan Shawana of het een zelfgekozen huwelijk is en of er sprake is van liefde. Shawana zegt van wel maar erg overtuigend klinkt dit echter niet. Het feest zal de hele dag duren en het maakt niet uit wanneer ofdat je komt. Omdat ik niet goed weet wat ik kan verwachten vraag ik allerhande informatie hierover aan Esther ,mijn gastmoeder.
Zij denkt dat er sprake is van een gearrangeerd huwelijk omdat vrije huwelijken bij moslims hier eigenlijk niet voorkomen. Ook verteld ze dat de aanstaande echtgenoot er niet zal zijn en ook zijn familie niet. Die blijven in de toekomstige hut/compound en in de avond wordt de bruid daar gesluierd naar toe gebracht voor de 1ste huwelijksnacht, niet geheel onbelangrijk hiero. Daags erop komt de hele familie van beide kanten naar de nieuwe compound en zal de nieuwbakken bruid moeten laten zien dat ze kan koken voor de hele club. Dit is een soort test ofdat de man er goed aan gedaan heeft haar te trouwen. Ja, Ja de liefde van de man gaat dus door de maag, hier dus figuurlijk.
Ik kom er niet zo goed achter wat gebruikelijk is om te geven aan de bruid, iedereen zegt nl wat anders, dus besluit ik maar gewoon om een wedding-envelop met geld te geven. Ik stop er 20 cedi=10 euro in en de bruid valt er bekant van van haar bed als ze dit ziet. Mogelijk een indicatie voor de toekomstige levensomstandigheden schiet het door me heen.
Als ik aankom bij de compount[een verzameling hutten van 1 familie] zie ik vnl vrouwen, mooi uitgedost, onder de grote boom en onder een scheefgezakte partytent zitten. er staan grote muziekboxen klaar maar verder is er niet veel feestelijkheid te bespeuren. Ik val natuurlijk weer erg op en met veel bekijks wordt ik door Shawana naar de bruid gebracht. Ze zit in een soort schuurtje op een bed met goudkleurige sprei, de achterwand versiert met plastic bloemen en glitters. Jaweria zit helemaal uitgedost in jurk en haartooi, witte plaknagels en veel kitscherige ringen en armbanden stilletjes te kijken en te wachten. Ze is zeer bedeesd en als ik vraag ofdat ze gelukkig is knikt ze enkel ja. Ik durf er geen gif op in te nemen dat dit ook klopt. Ze mag verder niet praten word me duidelijk en na de nodige foto's verlaten we het schuurtje. Shawana stelt me voor aan haar ouders. Haar echte Moeder verblijft in een ander huisje[ er is nl nog een 2de vrouw]en is zeer vereerd met mijn komst. Via een wirwar van gangetjes en deurtjes komen we bij haar Vader die met andere mannen zit te debatteren zeg ik maar. Beide spreken geen woord Engels dus veel handen en voetenwerk om de hele ceremonie van begroeten te volbrengen. De compound is zeer armoedig en ik schrik er gewoon een beetje van. Het moet niet makkelijk zijn voor Shawana realiseer ik mij, zij is nu de oudste van de 9 kinderen. Het krieoelt er van de mensen en het is allemaal familie volgens Shawana. Er staan veel grote ketels op het vuur en er is veel bedrijvigheid. Toch heb ik niet de indruk dat het allemaal met de trouwerij van doen heeft. Het leven van alledag gaat hier gewoon door denk ik. Collega's Doris en Lila zijn ook al gearriveerd, ook mooi uitgedost in traditionele kledij. Zij zijn beiden christen en hebben de hele ochtend doorgebracht in de kerk omdat het paaszondag is. Wij gaan ook onder de boom zitten. Het is ook vandaag weer extreem warm dus peentjeszweten aan een stuk door. De bruid komt niet naar buiten om met de gasten te praten of te dansen. Ze moet blijven zitten tot ze vanavond wordt weggebracht. Ze wisselt wel van kleding en wederom moet iedereen naar het schuurtje en met de bruid op de foto. Vervolgens krijgen we een flesje fris en een meelbal[tize] als bruiloftsmaal, gewoon in een plastic zakje, geserveerd. Veel meer staat er aan festiviteiten niet op het programma en na enkele uren gaan we weer op weg naar huis. Een aparte beleving moet ik zeggen en zeer zeker leuk om van zo dichtbij mee te kunnen maken al snap ik lang niet alles van de rituelen.s'Avonds zijn mijn gedachten veel bij Jaweria en vraag ik me oprecht af wat voor toekomst zij tegemoet gaat. Meer dan een wereld van verschil met de keuzemogelijkheden die wij in Nederland hebben

De foto,s zijn geweldig en het spijt me dat ik ze niet kan sturen. Even wachten dus nog.
De tijd gaat erg snel en meer dan de helft van mijn tijd hier zit er al op. Ik voel me uitstekend, fit en energiek en geniet met volle teugen ondanks de hitte. Mijn volgende verhaal zal gaan over mijn werk. tot gauw weer en veel lieve groeten vanuit Tamale

Mieke