Op de koffie bij.......
Door: mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
02 April 2010 | Ghana, Tamale
Hallo beste mensen,
Natuurlijk was ik van plan om tijdens mijn verblijf in Tamale Pastoor Balemans te bezoeken en hem persoonlijk te bedanken voor zijn inzet en inspanningen om de materialen uit de container bij Madam Fulera te bezorgen. Een heel karwei is dit geweest, alles op de pick-up truck geladen en met 2 van zijn helpers naar de kliniek versjouwd. De 1ste week van mijn verblijf loop ik hem al tegen het lijf[hoe is het mogelijk denk je dan] en maak ik meteen een afspraak voor de week erop. Vroeg in de ochtend zit ik op de fiets om naar zijn huis en office te gaan. Een heel eind buiten town en de berg op. Pastor Martin is retaired, een soort pensioen zeg maar,maar hij kan het werk niet echt loslaten en wil dit ook niet. Hij doet het een beetje rustiger aan. Hij woont inmiddels meer dan 50 jaar in Tamale en wil hier ook de rest van zijn leven blijven. Hij heeft talrijke contacten in heel Ghana die hij blijft benutten om zijn werk voor de minder bedeelde[ zijn er hier velen] kinderen te blijven doen. Om 10 uur arriveer ik en de koffie is klaar. Hollandser kan toch niet. Allereerst bedank ik hem zeer hartelijk voor zijn hulp bij het gehele transport. Hij heeft dit graag gedaan verteld hij. We praten ook uitgebreidt over de situatie in de kliniek en hij adviseert mij ook om niet meer verder te investeren. Zijn mening telt zeker voor mij. De Pastoor zit op zijn praatstoel en verteld tal van opmerkelijke en prachtige verhalen die hij in de loop van de jaren heeft meegemaakt en hoe hij zoveel kinderen met vnl lich. afwijkingen heeft geholpen. Ook de jongen die de koffie heeft gezet, is als kind van 3 jaar door de pastor bij het busstation in Tamale opgehaald nadat hij daar enkele dagen in een hoek had gelegen. Het kind was er slecht aan toe, ernstig ondervoed en onder de wonden. Uiteindelijk is 1 been boven de knie geamputeert moeten worden. De jongen is al die jaren bij de Paters gebleven, heeft de school helemaal afgerond want hij bleek zeer clever te zijn en hij heeft zich uitstekent ontwikkeld. Wat bleek, zelfs met 1 been had hij talent om te dansen, de traditionele dansen uiteraard, en nu is hij heel bekend hierom. Onlangs heeft hij op verzoek van een politicus in Accra gedanst toen een buitenlandse delegatie op bezoek was. Mooi he. Zo is er ook het verhaal van een 8 jarig meisje die aankomende week naar Accra gaat voor enkele operaties. Het kind heeft div. afwijkingen aan het buikvlies en zal sterven als er niets gebeurd. Pastor Balemans wist dat een Amerikaanse chirurg voor een congres in Accra zou komen en heeft hem geschreven met het verzoek om het meisje te willen onderzoeken. De chirurg gaat dit doen en haar zelfs ook opereren in een ziekenhuis in Accra nadat het congres voorbij is. Zo heeft de Pastor tal van unieke verhalen, ik hang bekant aan zijn lippen. Zo is er ook het verhaal over hemzelf. Vorig jaar kreeg de Pastor een verdikking in zijn halsstreek. Toen dit niet verdween bezocht hij het ziekenhuis alhier. Er werd hem verteld dat hij een agressieve vorm van kanker had en maar beter direct kan afreizen naar Holland want hij zou het niet lang meer maken. Hij volgde dit advies op en verliet met geswinde spoed zijn geliefde Tamale. Hij dacht er nooit meer te kunnen terugkeren. In Nederland volgde onderzoek en bleek het een onschuldig gezwelletje te zijn. Ja ,ja ze zitten er hier nogal eens naast, maar gelukkig ook wel eens in je voordeel. Tot grote opluchting kon de Pastor na enkele weken alweer terugkeren naar Tamele. Een geschenk uit de hemel zoals hij dit zelf zegt.
Dan gaan we op stap. Met de Pastor bezoek ik, het pas geopende SOS kinderdorp een eindje buiten Tamale. Hij kent de directeur en we krijgen een uitgebreidde rondleiding en uitleg over het complex. 120 kinderen worden hier opgevangen en opgevoed in een huiselijke omgeving en in een echt huis. De kinderen krijgen ook een "Moeder". De kinderen blijven in het dorp totdat ze volledig op eigen benen kunnen staan. Als je geselecteerd wordt voor een plaats in het SOS dorp is je toekomst verzekert en krijg je alle kansen om al je capaciteiten ten volle te ontplooien en te leren benutten. Het is dan ook geen Ghanees concept want anders zou dit op deze wijze niet lukken, daar ben ik zo onderhand zeker van. Ze krijgen zoiets hier in Ghana niet voorelkaar. Ik ben erg onder de indruk. Vervolgens ga ik met de Pastor naar de Universiteit, studierichting medicijnen,[ja, heus] in december 2009 geopent en gesupport wat kennisoverdracht en uitwisseling van docenten en studenten betreft door de Universiteit van Maasticht. Er zijn meer dan 1500 studenten gestart en het gebouw zit propvol. Het is nu ook mogelijk om de hele studie in Ghana af te ronden.Voor hier is het heel modern maar het is niet te vergelijken met de campussen die we in Nederland hebben. Evenwel zeer bemoedigent. Er is een soort Ghanese SVB waar studenten de kosten voor de opleiding kunnen lenen maar meer ook niet. Ze wonen in hutjes rondom of in de nabijheid van de school, uiteraard zonder stromend water of electriciteit. De directeur heeft dan weer wel een ruim huis naast de Universiteit, moeilijk te snappen hoe dit toch allemaal in elkaar steekt. De Pastoor kent veel jongens en meisjes die in het pastorial centrum zijn opgegroeid en nu op de Universiteit zitten. Mooi om te zien. Hij is er ook wel trots op en dat lijkt me ook wel terecht.
Laat in de middag fiets ik voldaan weer terug naar huis. Het is een boeiende en leerzame dag geweest.Ik beloof nog goedendag te komen zeggen voordat ik terugga naar Holland [en fotos te maken want dat ben ik helemaal vergeten]
Afgelopen week ben ik op zoek gegaan naar ander werk en dit heb ik gevonden, past precies bij me. Ik doe dit 3 hele dagen in de week en zal nog 2 of 3 dagdelen bij Madam Fulera helpen. Mijn volgende verhaal zal daarvover gaan, nog even wachten dus.
Geniet van de paaseieren en ,voor nu, hartelijke groeten uit ,een moordend heet, Tamale.
Mieke
ps: fotos erbij lukt nog steeds niet. Het netwerk is als een slak zo traag en 1 foto duurt 1 uur. Daarbij zit het netwerk vol met virussen en afgelopen week zijn 2 vrijwilligers alle fotos verloren hierdoor. Ik riskeer dit niet dus moeten jullie het nog stellen zonder, helaas
Natuurlijk was ik van plan om tijdens mijn verblijf in Tamale Pastoor Balemans te bezoeken en hem persoonlijk te bedanken voor zijn inzet en inspanningen om de materialen uit de container bij Madam Fulera te bezorgen. Een heel karwei is dit geweest, alles op de pick-up truck geladen en met 2 van zijn helpers naar de kliniek versjouwd. De 1ste week van mijn verblijf loop ik hem al tegen het lijf[hoe is het mogelijk denk je dan] en maak ik meteen een afspraak voor de week erop. Vroeg in de ochtend zit ik op de fiets om naar zijn huis en office te gaan. Een heel eind buiten town en de berg op. Pastor Martin is retaired, een soort pensioen zeg maar,maar hij kan het werk niet echt loslaten en wil dit ook niet. Hij doet het een beetje rustiger aan. Hij woont inmiddels meer dan 50 jaar in Tamale en wil hier ook de rest van zijn leven blijven. Hij heeft talrijke contacten in heel Ghana die hij blijft benutten om zijn werk voor de minder bedeelde[ zijn er hier velen] kinderen te blijven doen. Om 10 uur arriveer ik en de koffie is klaar. Hollandser kan toch niet. Allereerst bedank ik hem zeer hartelijk voor zijn hulp bij het gehele transport. Hij heeft dit graag gedaan verteld hij. We praten ook uitgebreidt over de situatie in de kliniek en hij adviseert mij ook om niet meer verder te investeren. Zijn mening telt zeker voor mij. De Pastoor zit op zijn praatstoel en verteld tal van opmerkelijke en prachtige verhalen die hij in de loop van de jaren heeft meegemaakt en hoe hij zoveel kinderen met vnl lich. afwijkingen heeft geholpen. Ook de jongen die de koffie heeft gezet, is als kind van 3 jaar door de pastor bij het busstation in Tamale opgehaald nadat hij daar enkele dagen in een hoek had gelegen. Het kind was er slecht aan toe, ernstig ondervoed en onder de wonden. Uiteindelijk is 1 been boven de knie geamputeert moeten worden. De jongen is al die jaren bij de Paters gebleven, heeft de school helemaal afgerond want hij bleek zeer clever te zijn en hij heeft zich uitstekent ontwikkeld. Wat bleek, zelfs met 1 been had hij talent om te dansen, de traditionele dansen uiteraard, en nu is hij heel bekend hierom. Onlangs heeft hij op verzoek van een politicus in Accra gedanst toen een buitenlandse delegatie op bezoek was. Mooi he. Zo is er ook het verhaal van een 8 jarig meisje die aankomende week naar Accra gaat voor enkele operaties. Het kind heeft div. afwijkingen aan het buikvlies en zal sterven als er niets gebeurd. Pastor Balemans wist dat een Amerikaanse chirurg voor een congres in Accra zou komen en heeft hem geschreven met het verzoek om het meisje te willen onderzoeken. De chirurg gaat dit doen en haar zelfs ook opereren in een ziekenhuis in Accra nadat het congres voorbij is. Zo heeft de Pastor tal van unieke verhalen, ik hang bekant aan zijn lippen. Zo is er ook het verhaal over hemzelf. Vorig jaar kreeg de Pastor een verdikking in zijn halsstreek. Toen dit niet verdween bezocht hij het ziekenhuis alhier. Er werd hem verteld dat hij een agressieve vorm van kanker had en maar beter direct kan afreizen naar Holland want hij zou het niet lang meer maken. Hij volgde dit advies op en verliet met geswinde spoed zijn geliefde Tamale. Hij dacht er nooit meer te kunnen terugkeren. In Nederland volgde onderzoek en bleek het een onschuldig gezwelletje te zijn. Ja ,ja ze zitten er hier nogal eens naast, maar gelukkig ook wel eens in je voordeel. Tot grote opluchting kon de Pastor na enkele weken alweer terugkeren naar Tamele. Een geschenk uit de hemel zoals hij dit zelf zegt.
Dan gaan we op stap. Met de Pastor bezoek ik, het pas geopende SOS kinderdorp een eindje buiten Tamale. Hij kent de directeur en we krijgen een uitgebreidde rondleiding en uitleg over het complex. 120 kinderen worden hier opgevangen en opgevoed in een huiselijke omgeving en in een echt huis. De kinderen krijgen ook een "Moeder". De kinderen blijven in het dorp totdat ze volledig op eigen benen kunnen staan. Als je geselecteerd wordt voor een plaats in het SOS dorp is je toekomst verzekert en krijg je alle kansen om al je capaciteiten ten volle te ontplooien en te leren benutten. Het is dan ook geen Ghanees concept want anders zou dit op deze wijze niet lukken, daar ben ik zo onderhand zeker van. Ze krijgen zoiets hier in Ghana niet voorelkaar. Ik ben erg onder de indruk. Vervolgens ga ik met de Pastor naar de Universiteit, studierichting medicijnen,[ja, heus] in december 2009 geopent en gesupport wat kennisoverdracht en uitwisseling van docenten en studenten betreft door de Universiteit van Maasticht. Er zijn meer dan 1500 studenten gestart en het gebouw zit propvol. Het is nu ook mogelijk om de hele studie in Ghana af te ronden.Voor hier is het heel modern maar het is niet te vergelijken met de campussen die we in Nederland hebben. Evenwel zeer bemoedigent. Er is een soort Ghanese SVB waar studenten de kosten voor de opleiding kunnen lenen maar meer ook niet. Ze wonen in hutjes rondom of in de nabijheid van de school, uiteraard zonder stromend water of electriciteit. De directeur heeft dan weer wel een ruim huis naast de Universiteit, moeilijk te snappen hoe dit toch allemaal in elkaar steekt. De Pastoor kent veel jongens en meisjes die in het pastorial centrum zijn opgegroeid en nu op de Universiteit zitten. Mooi om te zien. Hij is er ook wel trots op en dat lijkt me ook wel terecht.
Laat in de middag fiets ik voldaan weer terug naar huis. Het is een boeiende en leerzame dag geweest.Ik beloof nog goedendag te komen zeggen voordat ik terugga naar Holland [en fotos te maken want dat ben ik helemaal vergeten]
Afgelopen week ben ik op zoek gegaan naar ander werk en dit heb ik gevonden, past precies bij me. Ik doe dit 3 hele dagen in de week en zal nog 2 of 3 dagdelen bij Madam Fulera helpen. Mijn volgende verhaal zal daarvover gaan, nog even wachten dus.
Geniet van de paaseieren en ,voor nu, hartelijke groeten uit ,een moordend heet, Tamale.
Mieke
ps: fotos erbij lukt nog steeds niet. Het netwerk is als een slak zo traag en 1 foto duurt 1 uur. Daarbij zit het netwerk vol met virussen en afgelopen week zijn 2 vrijwilligers alle fotos verloren hierdoor. Ik riskeer dit niet dus moeten jullie het nog stellen zonder, helaas
-
02 April 2010 - 17:01
Femke:
Hoi Mieke,
Wat een verhaal weer! Leuk en interessant om te lezen! Gelukkig heb je je weg "weer" gevonden en heb je iets ontdekt waar je je energie in kan steken. Ik blijf je met veel plezier volgen!
Groetjes, Femke -
02 April 2010 - 18:37
Elly:
Hoi Mieke!
Wegens allerlei omstandigheden heb ik nu pas al je verslagen gelezen! Heftig zeg! Ik ben weer zeer onder de indruk en zal je de komende tijd met belangstelling blijven volgen! Het allebeste de komende maand!
Liefs uit Tegelen -
02 April 2010 - 19:26
Wim ,Sam En Arna:
Hoi Mieke,
Heb weer zeer genoten van je verhaal. Ik zal Pap en Moeke verslag uitbrengen. Vragen iedere dag of ik nog iets gehoord heb van os Mie!
Veel plezier.
Liefs Wim Sam en Arna -
03 April 2010 - 06:13
Silvia En Peter:
Hoi mieke
Wat weer een geweldig verslag. ik verbaas me erover dat je zo kunt vertellen en dat duidelijk naar ons toe schrijft. Geweldig. Zo kan ik me er echt iets bij voorstellen. Fijn dat je even de "ergernis" van madame aan de kant hebt gezet, en weer de draad elders hebt opgepakt.
Liefs Sil -
03 April 2010 - 12:51
Tiny (Mama V.Didier):
Hai Mieke,
Ik vind het geweldig ,de manier waarop jij je ervaringen beschrijft!
Fantastisch het werk van pastoor Balemans en alle andere mensen en vrijwilligers ,die zich inzetten voor de hulpeloze medemens!
Mieke heel veel succes met je nieuwe werk!Ik volg met grote bewondering!
Poen Tiny -
03 April 2010 - 16:09
Riet Thuis:
Dag Kanjer
Ik ben blij dat ik kan reageren Wat een emotionele verslagen.Dat jij je op deze manier er doorheen slaat vind ik heel bewonderenswaardig het is maar goed dat de Pastoor er is om mee te praten.Het kost je wel heel veel energie en dat met die hitte.Ik wens je veel sterkte en pas goed op jezelf.Ik blijf je volgen.
Liefs Riet -
03 April 2010 - 17:18
Ria :
Lieve mieke ,
Je verslag gelezen vanuit duitsland ja zelfs hier blijf ik op de hoogte van het wel en wee in Tamale
Ben erg benieuwd wat je voor ander werk hebt,hoop daar weer gauw over te lezen.Voor nu veel liefs en groetjes van werner en ria.... -
03 April 2010 - 18:48
Kooskunen:
hallo mieke.
zojuist al je berichten nog eens doorgelezen.
heftig.je moet wel heel veel aan kunnen, positief en sterk zijn.De zon blijft daar wel schijnen, hopelijk telt dat ook voor jou.
Veel Gezondheid en sterkte.
Paasgroetjes kooskunen -
04 April 2010 - 13:57
Marian:
Hoi Mieke.
Fijn dat je nueen plekje hebt kunnen vinden waar je toch jezelf in kunt vinden.Zo zal je missie naar Afrika weer nuttig zijn geweest.
Moet ik je nog effe zeggen dat je boeiend kunt vertellen.
Iets voor een boek????
Ook van ons een zalig Pasen en ik weet dat je het niet zo belangrijk vind, maar een kaarsje brandt weer voor jou.
Groetjes van ons en een dikke knuffel.Marian. -
05 April 2010 - 20:21
Ine:
Hi Mieke
Voor ons niet voor te stellen hoe het allemaal loopt daar. Dat er een volksverzekering is gekomen is een vooruitgang. De consequenties daarvan hebben zo te horen een niet verwachte impact op hulpverlenende organisaties. Fijn dat je de tijd toch zinvol kunt inzetten, al ziet dat er heel anders uit dan je je voorgesteld hebt. Horen die SOS kinderdorpen bij een internationale organisatie?
Geniet ervan, werk prettig zonder de druk van verboden praktijken en ik blijf hopen op de foto's. -
06 April 2010 - 20:16
May:
ha mieke,
jij laat je niet kisten,das wel duidelijk.goed van je om om je energie in iets anders te steken.heb bewondering voor je.ben erg beniewd naar je ändere"werk.hou je haaks!!!lieve groet,may -
08 April 2010 - 08:54
Bende Van Deurne:
Hoi Mieke
Wat een verhaal, ben al weer benieuwd naar het volgende!
Wat heb je toch en doorzettingsvermogen. Petje af.
Geniet van alles wat men daar heeft en hier niet!
Groetjes uit Deurne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
