Vietnam en het leven in Can Tho van alledag
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
26 Januari 2015 | Vietnam, Can Tho
Aan allen,
Hierbij een verhaal waarin ik iets zal vertellen en laten zien over Vietnam en het leven in CanTho van alledag.
Can Tho is een stad met 1,2 miljoen geregistreerde inwoners, wellicht zijn het er dus veel meer. Het is een stad die volop in ontwikkeling is en een explosieve groei doormaakt. Zo wie zo kent Vietnam een economische groeipercentage van 7%, giga dus. Desondanks zie je in het straatbeeld tal van oude gebruiken en gewoontes terug. Het is een levendige, enthousiaste stad waarin oud en nieuw samengaan zeg maar.
CanTho ligt in het zuiden van Vietnam , maar dat weten jullie inmiddels al wel. Vietnam is een socialistische republiek met een oppervlakte van 330.000 km, te vergelijken met Noorwegen zo ongeveer. De communistische partij is de enige regeringspartij tot heden en het is nog steeds een taboe om in het openbaar over politiek te praten. Na beindiging van de Vietnamo0rlog en de hereniging van Noord- en Zuid Vietnam in 1975 ging het snel bergafwaarts. 30 jaar oorlog en wanbeleid zorgen voor erbarmelijke omstandigheden. Het was de tijd waarin duizenden Vietnamezen als bootvluchteling het land probeerden te ontvluchten. De ouderen onder ons kunnen zich dit vast nog wel herinneren. Ook in Nederland kwamen deze vluchtelingen aan. In 1986 kwam de Doi Moi, de vernieuwing, en vanaf toen zit het land in een stroomversnelling qwa groei en ontwikkeling. Het kan zich geenszins meten aan China of Taiwan ,maar toch. De bevolking is zeer ijverig en dit zie je in alles terug. Het land biedt kansen op goede doorontwikkeling. Er is echter ook verkapte werkloosheid, corruptie en bureaucratische regelgeving, obstakels op de weg zeg maar.. Het is een "jong" land. Bijna de helft van de bevolking is jonger dan 21 jaar. De levensverwachting is ook enorm opgeschaald. Van minder dan 30 jr voor W O II tot 70 jr nu. Voldoende voedsel en redelijk goede gez.zorg dragen hier zeker aan bij. Er gaat veel aandacht uit naar het gezin en het krijgen van kinderen. Dit zie je duidelijk terug in het straatbeeld. Opvallend veel winkeltjes en kraampjes met bombastisch felgekleurd, plastic "made in China" speelgoedzooi. Ook veel winkels met bruids- en positie kleding. Het stichten van een gezin word als belangrijk gezien en krijgt veel aandacht. Samenwonen doe je niet, je trouwt gewoon in vol ornaat. De regering promoot de 2kind politiek om de forse bevolkingsgroei in te dammen. Jongeren krijgen redelijk goede kansen om te studeren, echter Engels als 2de taal hoort daar niet bij. Dit leer je alleen via prive onderwijs. Eigenlijk heel vreemd maar toch is het zo.
Dan verder over CanTho. De wijk waarin het Holland House staat [zo staan wij hier bekend] was tot voor enkele jaren een soort van achterbuurt. Nu worden er aan de lopende band en met gezwinde spoed sjieke huizen neergezet en oude bouwvallen opgeknapt. Stijl: Aziatische kitsch met Franse tierelantijnen [hoe gek kan het zijn] De huizen zijn smal en meestal 2 verdiepingen hoog. Op de beg.grond heb je de entree met brede poort of rolluik waarin de auto ,brommer of fietsen geparkeerd staan plus de woonkamer. De auto staat dus letterlijk in de woonkamer. Op de 1ste etage is de keuken en op de 2de etage de slaapruimtes, douche en een dakterras met tuin ineen. Men heeft overal stroom en stromend water [koud vnl]. Alle huizen worden hermetisch vergrendeld met hekken en ijzeren luiken.
Het leven op straat is een wirwar van verkeer en straatverkoop. Het verkeer is hectisch maar na 2 weken op de fiets hier,laveer ik behendig over grote rotondes, 4- baans wegen en straten, waarbij het verkeer uit alle richtingen[ incl spookrijrichting] op je afkomt. Ik ken de truckjes maar het blijft meer dan opletten. Men kent geen agressie in het verkeer en men tutert of claxonneert aanhoudend met de bedoeling te laten horen dat ze eraan komen. Bijna iedereen op de brommer draagt een mondkapje in felle kleuren, wanten , lange sokken en heeft de armen ook nog eens bedekt. Alles om geen bruine huid te krijgen. Een bruine huid behoort toe aan werkvolk. Een blanke huid laat zien dat je succesvol bent. Voor ons geldt juist het tegenover gestelde. Ik fiets mee in het kielzog van de vele brommers die ik gebruik als schild en dit werkt.
Langs alle straten en op stoepen een levendige handel in echt alles. Ik kan niet bedenken wat ze hier niet hebben links of rechts, echt niet. Groenten, rijst, eieren ,stokbrood [ over gebleven van de franse kolonisatietijd] gebraden eend en hond, kikkers, alle soorten vis, fruit enz. Alles in overvloed. De Mekongdelta is het vruchtbaarste gedeelte van Vietnam. Men noemt het ook wel de rijstkom van het land. Hier liggen de rijstvelden, gevoed door het water en de voedzame slib van de Mekong. Ik haal mijn hart op aan alle soorten groenten en fruit en veel heb ik nog nooit gezien. Ik proef het allemaal en het is heerlijk. Ook aan wortels geen gebrek!! We eten zo wie zo heerlijk. Elke dag bij een kraampje of tentje. Gemiddeld kost dat tussen de 60 cent en 1 euro incl. thee en bier en als we het heel bont maken betalen we 2 euro. Inmiddels loop ik ook in bontgekleurde Vietnamese flodderbroeken en draag ik plastic slippers gans de dag. De meegenomen jurkjes, rokjes en dure TEVA sandalen zijn totaal ongeschikt voor het werk [kleine misrekening vooraf]. Practische alles speelt zich hier af op of vanaf de grond dus wijde broeken zijn de uitkomst. Het voortdurend opstaan vergt enige oefening zeg maar, maar het blijft lastig. De Vietnamees is opvallend lenig en zelfs voor mensen op leeftijd is lang gehurkt of in lotushouding zitten geen probleem. Ik schravel wat af en men lacht soms ook om ons gestuntel maar het nu eenmaal niet anders. Het is ook een gebruik om binnen op blote voeten te lopen dus steeds gaan de schoenen aan en uit. Ik loop op roze "Hello Kitty"slippers. [kleine voetjes hier en mijn maat alleen verkrijgbaar in felroze] Je past je aan zeg ik maar en dit gaat me moeiteloos af. Ik hoop dat het plaatsen van de foto's zal lukken want dat maakt het verhaal beeldend en zijn meer woorden overbodig.
Dank je wel voor al jullie reacties, ik mag ze graag ontvangen.
In mijn volgende verhalen zal ik de projecten uitgebreider gaan beschrijven en er passende foto's bij plaatsen.
Ik maak het goed, voel me fit en energiek en het zijn hier is prettig, ik kan niet anders zeggen. De tijd gaat snel ,de dagen vloeien in elkaar over en besef van dag en tijd is minder van belang dan in Nederland. Dit bevalt wel. Het weer is uitstekend en heel constant ,steeds 30-32 gr en ook hier ben ik inmiddels aan gewend geraakt. De kou en sneeuw in Nederland kan ik me eigenlijk niet voorstellen nu.
Voor iedereen veel groeten uit een zonnig en sfeervol CanTho en tot de volgende keer.
O,ja dan zal ik ook over TET schrijven. Het Chinese Nieuwjaar wat ook hier meer dan uitbundig gevierd gaat worden. Van 13 tot 28 febr. is het TET vakantie en zullen we ook naar minder projecten gaan. Wij hebben dan meer vrije tijd en in die dagen ga ik een fantastisch droomreisje maken met 2 huisgenoten. Waar naartoe dat vertel ik een andere keer maar deze kans krijg je maar 1x in je leven denk ik. Nieuwsgierig? Nog even geduld.
Liefs
Mieke
Het plaatsen van de foto's gaat razendsnel vandaag, daarom ook nog wat prentjes van de pagode waar ik gisteren weer was voor meditatie en nog wat andere foto's van eerder. Kijk ze en geniet ervan zou ik zeggen.
Hierbij een verhaal waarin ik iets zal vertellen en laten zien over Vietnam en het leven in CanTho van alledag.
Can Tho is een stad met 1,2 miljoen geregistreerde inwoners, wellicht zijn het er dus veel meer. Het is een stad die volop in ontwikkeling is en een explosieve groei doormaakt. Zo wie zo kent Vietnam een economische groeipercentage van 7%, giga dus. Desondanks zie je in het straatbeeld tal van oude gebruiken en gewoontes terug. Het is een levendige, enthousiaste stad waarin oud en nieuw samengaan zeg maar.
CanTho ligt in het zuiden van Vietnam , maar dat weten jullie inmiddels al wel. Vietnam is een socialistische republiek met een oppervlakte van 330.000 km, te vergelijken met Noorwegen zo ongeveer. De communistische partij is de enige regeringspartij tot heden en het is nog steeds een taboe om in het openbaar over politiek te praten. Na beindiging van de Vietnamo0rlog en de hereniging van Noord- en Zuid Vietnam in 1975 ging het snel bergafwaarts. 30 jaar oorlog en wanbeleid zorgen voor erbarmelijke omstandigheden. Het was de tijd waarin duizenden Vietnamezen als bootvluchteling het land probeerden te ontvluchten. De ouderen onder ons kunnen zich dit vast nog wel herinneren. Ook in Nederland kwamen deze vluchtelingen aan. In 1986 kwam de Doi Moi, de vernieuwing, en vanaf toen zit het land in een stroomversnelling qwa groei en ontwikkeling. Het kan zich geenszins meten aan China of Taiwan ,maar toch. De bevolking is zeer ijverig en dit zie je in alles terug. Het land biedt kansen op goede doorontwikkeling. Er is echter ook verkapte werkloosheid, corruptie en bureaucratische regelgeving, obstakels op de weg zeg maar.. Het is een "jong" land. Bijna de helft van de bevolking is jonger dan 21 jaar. De levensverwachting is ook enorm opgeschaald. Van minder dan 30 jr voor W O II tot 70 jr nu. Voldoende voedsel en redelijk goede gez.zorg dragen hier zeker aan bij. Er gaat veel aandacht uit naar het gezin en het krijgen van kinderen. Dit zie je duidelijk terug in het straatbeeld. Opvallend veel winkeltjes en kraampjes met bombastisch felgekleurd, plastic "made in China" speelgoedzooi. Ook veel winkels met bruids- en positie kleding. Het stichten van een gezin word als belangrijk gezien en krijgt veel aandacht. Samenwonen doe je niet, je trouwt gewoon in vol ornaat. De regering promoot de 2kind politiek om de forse bevolkingsgroei in te dammen. Jongeren krijgen redelijk goede kansen om te studeren, echter Engels als 2de taal hoort daar niet bij. Dit leer je alleen via prive onderwijs. Eigenlijk heel vreemd maar toch is het zo.
Dan verder over CanTho. De wijk waarin het Holland House staat [zo staan wij hier bekend] was tot voor enkele jaren een soort van achterbuurt. Nu worden er aan de lopende band en met gezwinde spoed sjieke huizen neergezet en oude bouwvallen opgeknapt. Stijl: Aziatische kitsch met Franse tierelantijnen [hoe gek kan het zijn] De huizen zijn smal en meestal 2 verdiepingen hoog. Op de beg.grond heb je de entree met brede poort of rolluik waarin de auto ,brommer of fietsen geparkeerd staan plus de woonkamer. De auto staat dus letterlijk in de woonkamer. Op de 1ste etage is de keuken en op de 2de etage de slaapruimtes, douche en een dakterras met tuin ineen. Men heeft overal stroom en stromend water [koud vnl]. Alle huizen worden hermetisch vergrendeld met hekken en ijzeren luiken.
Het leven op straat is een wirwar van verkeer en straatverkoop. Het verkeer is hectisch maar na 2 weken op de fiets hier,laveer ik behendig over grote rotondes, 4- baans wegen en straten, waarbij het verkeer uit alle richtingen[ incl spookrijrichting] op je afkomt. Ik ken de truckjes maar het blijft meer dan opletten. Men kent geen agressie in het verkeer en men tutert of claxonneert aanhoudend met de bedoeling te laten horen dat ze eraan komen. Bijna iedereen op de brommer draagt een mondkapje in felle kleuren, wanten , lange sokken en heeft de armen ook nog eens bedekt. Alles om geen bruine huid te krijgen. Een bruine huid behoort toe aan werkvolk. Een blanke huid laat zien dat je succesvol bent. Voor ons geldt juist het tegenover gestelde. Ik fiets mee in het kielzog van de vele brommers die ik gebruik als schild en dit werkt.
Langs alle straten en op stoepen een levendige handel in echt alles. Ik kan niet bedenken wat ze hier niet hebben links of rechts, echt niet. Groenten, rijst, eieren ,stokbrood [ over gebleven van de franse kolonisatietijd] gebraden eend en hond, kikkers, alle soorten vis, fruit enz. Alles in overvloed. De Mekongdelta is het vruchtbaarste gedeelte van Vietnam. Men noemt het ook wel de rijstkom van het land. Hier liggen de rijstvelden, gevoed door het water en de voedzame slib van de Mekong. Ik haal mijn hart op aan alle soorten groenten en fruit en veel heb ik nog nooit gezien. Ik proef het allemaal en het is heerlijk. Ook aan wortels geen gebrek!! We eten zo wie zo heerlijk. Elke dag bij een kraampje of tentje. Gemiddeld kost dat tussen de 60 cent en 1 euro incl. thee en bier en als we het heel bont maken betalen we 2 euro. Inmiddels loop ik ook in bontgekleurde Vietnamese flodderbroeken en draag ik plastic slippers gans de dag. De meegenomen jurkjes, rokjes en dure TEVA sandalen zijn totaal ongeschikt voor het werk [kleine misrekening vooraf]. Practische alles speelt zich hier af op of vanaf de grond dus wijde broeken zijn de uitkomst. Het voortdurend opstaan vergt enige oefening zeg maar, maar het blijft lastig. De Vietnamees is opvallend lenig en zelfs voor mensen op leeftijd is lang gehurkt of in lotushouding zitten geen probleem. Ik schravel wat af en men lacht soms ook om ons gestuntel maar het nu eenmaal niet anders. Het is ook een gebruik om binnen op blote voeten te lopen dus steeds gaan de schoenen aan en uit. Ik loop op roze "Hello Kitty"slippers. [kleine voetjes hier en mijn maat alleen verkrijgbaar in felroze] Je past je aan zeg ik maar en dit gaat me moeiteloos af. Ik hoop dat het plaatsen van de foto's zal lukken want dat maakt het verhaal beeldend en zijn meer woorden overbodig.
Dank je wel voor al jullie reacties, ik mag ze graag ontvangen.
In mijn volgende verhalen zal ik de projecten uitgebreider gaan beschrijven en er passende foto's bij plaatsen.
Ik maak het goed, voel me fit en energiek en het zijn hier is prettig, ik kan niet anders zeggen. De tijd gaat snel ,de dagen vloeien in elkaar over en besef van dag en tijd is minder van belang dan in Nederland. Dit bevalt wel. Het weer is uitstekend en heel constant ,steeds 30-32 gr en ook hier ben ik inmiddels aan gewend geraakt. De kou en sneeuw in Nederland kan ik me eigenlijk niet voorstellen nu.
Voor iedereen veel groeten uit een zonnig en sfeervol CanTho en tot de volgende keer.
O,ja dan zal ik ook over TET schrijven. Het Chinese Nieuwjaar wat ook hier meer dan uitbundig gevierd gaat worden. Van 13 tot 28 febr. is het TET vakantie en zullen we ook naar minder projecten gaan. Wij hebben dan meer vrije tijd en in die dagen ga ik een fantastisch droomreisje maken met 2 huisgenoten. Waar naartoe dat vertel ik een andere keer maar deze kans krijg je maar 1x in je leven denk ik. Nieuwsgierig? Nog even geduld.
Liefs
Mieke
Het plaatsen van de foto's gaat razendsnel vandaag, daarom ook nog wat prentjes van de pagode waar ik gisteren weer was voor meditatie en nog wat andere foto's van eerder. Kijk ze en geniet ervan zou ik zeggen.
-
26 Januari 2015 - 06:56
Joyce Jardim:
Hoi Mieke,
Fijn te lezen dat je het goed maakt en ervan geniet. Bovendien slaag je er uitstekend in een levendig verhaal te schrijven en dat is leuk te lezen.
Ben benieuwd naar het droomreisje.
Veel plezier,
Liefs, Joyce -
26 Januari 2015 - 10:46
Ingrid:
Hallo Mieke,
Wat fijn om te lezen dat het je op allerlei gebied goed gaat.
En om te lezen dat ze er wortels hebben stemt me gerust haha!
Dank voor je prachtige, kleurrijke vertelling van jouw ervaringen. Je laat het me op afstand echt mee beleven!
Blijf genieten,
Heel veel groetjes!
Ingrid -
26 Januari 2015 - 10:53
Ingrid:
Mieke,
zijn die vruchten op de foto 's rechts langs de foto van de meloenen " smelt like hel, taste like heaven "?
En....bah... Die hondenkoppen!
Groetjes Ingrid -
26 Januari 2015 - 11:51
Bendevandeurne:
Hoi lieve Mieke
Leuk verhaal weer, je hebt je vak gemist! Vindt het wel grappig met die brommers, bij de tegenover buren hebben ze de brommer in de huiskamer staan. Niet uit praktisch overweging, maar omdat het zo'n zeldzaam type is.
Maar als er zoveel brommers rijden zal er ook wel luchtvervuiling zijn, heb je daar geen last van?
Ach het went natuurlijk allemaal.
Zaterdag hadden we een feestje en daar troffen wij mensen die vaker in Vietnam zijn geweest. Hun vonden het daar helemaal super en hadden bijna besloten om daar voorgoed te blijven.
Ook vertelden hun dat het eten zo geweldig was. Heel gezond en licht verteerbaar. Ik vond het wel toevallig dat hun daar ook hele leuke verhalen over hadden.
Nou Mieke, en dan met die foto's erbij, dat maakt het hele plaatje compleet!
Geniet er nog van en wie weet komt er ooit een boek: "Verhalen van een vrijwillige Globetrotter".
Heel veel groetjes uit Deurze XXX -
26 Januari 2015 - 16:37
Ria :
Hoi Mieke,
Wat heb ik genoten van je reisverslag en de foto"s
Krijg je toch een beter beeld van hoe het daar allemaal is
Je slippers zien er schattig uit
En wacht af wat je droomreisje is
Lieve groet van mij Ria -
27 Januari 2015 - 15:48
Lysanne :
Hoi Mieke
Heel boeiend om te lezen allemaal, en leuk om zo op de hoogte te blijven met wat je allemaal ziet en meemaakt daar.
Helemaal leuk te lezen dat je geen wortels hoeft te missen in Vietnam.
Groet,
Lysanne -
27 Januari 2015 - 16:23
Kay & Inge:
Hi mam, interessante verhalen allemaal. Ga zo door.
Hou ons maar goed op de hoogte.
Peng peng peng,
Kay & Inge
-
27 Januari 2015 - 23:54
Wilma Aldenhoven:
Hoi Mieke
Wat een mooie verhalen.
En wat een indrukken krijg je allemaal tezien geweldig.
Ook de plaatjes erbij geven een mooie indruk.
Fijn dat je het naar de zin hebt.
Ben benieuwd naar je droom reisje.
Toi toi toi
Groetjes Wilma en Ton
-
30 Januari 2015 - 23:41
Peter En Jeannette:
Hoi Mieke,
Fijn dat je je plekje hebt gevonden. Zo te lezen en te zien maak je het goed. Het is een geweldige ervaring om in het azie gedeelte te zijn en het te bewonderen. Het is echt een totaal andere wereld. Heerlijk en goed voor je om met deze projecten bezig te zijn.
We wensen je dan ook nog een hele, fijne tijd. Geniet van al die nieuwe, mooie indrukken.
Het ga je goed en tot het volgende verslag, liefs Peter en Jeannette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
