The blind people van Ntat Tan
Blijf op de hoogte en volg Mieke
06 Februari 2015 | Vietnam, Can Tho
Dag allemaal,
Een ander project waar ik aan meehelp is het Ntat Tan project, het massage center for the blind people. Het project ligt 30 min. fietsen van het huis en door de drukke mainstreet ga je er naar toe. Je moet ook een mekong-arm over maar dan ben je er bijna. We worden altijd vriendelijk ontvangen beneden en dan stijgen we 4 etages hoog naar de lesruimte, deels ook woonverblijf. Op de 1ste etage zijn de massagekamers voor dames en heren, strikt gescheiden van elkaar. Tegen de tijd dat de les begint komende blinde mensen binnen geschuifeld. Ze begroeten ons en elkaar altijd heel hartelijk en uitbundig. Dit doen ze door je arm en gelaat aan te raken. De Vietnamese tolk is er ook bij, een pittige jonge meid die goed Engels spreekt. In het pand wonen ongeveer 30 blinde mannen en vrouwene slapen en eten er en hun werk is het geven van lichaams- en hand en voet massages. Van het geld dat ze hiermee verdienen wordt het pand en bewoning betaald en ook krijgen ze een soort salaris[ alles heel karig en voor onze begrippen ver onder de maat maar toch] Selfsupporting dus en volgens mij is dat de beste manier. Niet afhankelijk van gifen, subsides ,overheid of wat dan ook. Daarnaast is een zeer waardige wijze van bestaan. De mensen zijn blind vanaf hun geboorte, hebben een oogziekte gehad of het is niet bekend. Wat zo opvalt is de blijheid, vrolijkheid en het enthousiasme van de mensen. We oefenen elke week 1 zin in het Engels, die van pas komt bij de massages. Je moet dan denken aan; het begroeten, wat de massage kost, hoe het in zijn werk gaat, waar ze de kleren kunnen ophangen enz. We lezen de zin voor, hakken deze in stukjes en spellen elk woord. Ze zeggen ons dan na en wij corrigeren de uitspraak en blijven herhalen tot het enigszins klinkt en verstaanbaar is. Sommige klanken zijn voor een Vietnamees erg moeilijk uit te spreken dus het kost best veel inspanning. De tolk zorgt voor de vertaling in het Vietnamees. tijdens de les zitten we op de grond en het schuifelt steeds wat door elkaar heen. Het is vast een komische gezicht. Onderwijl worden haren ingevlochten, nek ,voeten en vingers gemasseerd en onder handen genomen[ soms heel stevig] Heel grappig en eigenlijk ook best prettig. Soms gaat de bel in het lokaatje en dit betekent dat er een klant is en afhankelijk of het een man of vrouw betreft gaat de student/blinde naar beneden om te gaan masseren. De tijd vliegt altijd voorbij en we gaan er altijd goedgemutst daar weg. Een erg fijne plek ook om steeds weer naar terug te gaan. Daarnaast heb ik veel respect voor de blijmoedige houding van de mensen die ,ondanks hun forse handicap, zo optimistisch in het leven staan. Maandag a.s wordt er van projectgeld van vrijwillig wereldwijd een TET feestje aangeboden aan de mensen van Ntat Tan, een leuk initiatief van onze contactpersoon. De vrijwilligers van het huis zijn ook hiervoor uitgenodigd. Het is bijzonder om dit samen te kunnen vieren.
Ja, dan het TET feest, het Vietnamese nieuwjaar, overgewaaid uit China. Het word groots, zo niet zeer groots ,gevierd. Rond de TET is er 2 weken vakantietijd voor scholen, fabrieken en kantoren. Het gewone leven valt dan eigenlijk een beetje stil. Ook zijn de supermarkten 4 dagen aaneengesloten dicht. Het is een groot feest waarbij de familie centraal staat. Iedereen steekt zich in nieuwe kleren, er worden grote cadeaus aangeschaft, alles wordt uitbundig versiert en men is in opperbeste doen. Het duurt nog ruim anderhalve week voordat het zover is maar de voorbereidingen zijn al weken in volle gang en het liegt er niet om. Alles maar dan ook echt alles wordt volgehangen met gekleurde verlichting, vlaggen met de hamer&sikkel en de Vietnamese ster,traditionele rode lampionnen en draken ,bloemen en bloesemtakken van felgekleurd plastic en ga zo maar door. In de stad verrijzen grote podia op pleinen en er wordt een soort van Efteling gebouwd. CanTho is in rep en roer kun je wel zeggen. Op 18 februari om 0.00 u wordt dan officieel het nieuwe jaar ingewijd met een mega vuurwerk en wij gaan dat zien. Het beloofd groots te worden.
Eerder schreef ik al dat in de TET vakantie er minder projecten zijn omdat men de familie gaat bezoeken [ook mensen die in het buitenland wonen komen voor TET terug naar Vietnam]. Ik ga dan met 2 huisgenoten een droomreisje naar Phu Quoc maken, een Robinson eiland in de golf van Thailand [ kijk even op google earth of het wat is!! ] We vliegen er vanaf CanTho in 1 uur naartoe en we verblijven 5 dagen in een houten bungalow aan een palmenstrand. Wij kijken er erg naar uit. Mocht je denken "waar doet ze het toch van", dan stel ik je gerust. De vlucht, incl verblijf kost net geen 100 euri. Ik zal na terugkeer de details vertellen en ook laten zien. Het is een beetje de kers op de [verjaardags] taart van het verblijf hier in Vietnam.
De tijd vliegt voorbij, de dagen rijgen zich moeiteloos aaneen en elke dag geeft een zeer bevredigend gevoel. Ik ga naar alle projecten met evenveel plezier en elke dag ontmoet ik enthousiaste en blijde mensen.
Kortom , het blijft geweldig om hier te zijn, ik ben in zeer goede doen mag ik wel zeggen.
Dit is het weer voor nu, veel groeten uit een tropisch CanTho
Ik blijf proberen om de foto's erbij te zetten van dit project[ wilde straks nog niet lukken ] Vast weer leuk voor jullie om deze te bekijken denk ik.
Dank je wel voor alle reacties en ik meld me weer als ik terug ben van Phu Quoc
Daag
Mieke
Een ander project waar ik aan meehelp is het Ntat Tan project, het massage center for the blind people. Het project ligt 30 min. fietsen van het huis en door de drukke mainstreet ga je er naar toe. Je moet ook een mekong-arm over maar dan ben je er bijna. We worden altijd vriendelijk ontvangen beneden en dan stijgen we 4 etages hoog naar de lesruimte, deels ook woonverblijf. Op de 1ste etage zijn de massagekamers voor dames en heren, strikt gescheiden van elkaar. Tegen de tijd dat de les begint komende blinde mensen binnen geschuifeld. Ze begroeten ons en elkaar altijd heel hartelijk en uitbundig. Dit doen ze door je arm en gelaat aan te raken. De Vietnamese tolk is er ook bij, een pittige jonge meid die goed Engels spreekt. In het pand wonen ongeveer 30 blinde mannen en vrouwene slapen en eten er en hun werk is het geven van lichaams- en hand en voet massages. Van het geld dat ze hiermee verdienen wordt het pand en bewoning betaald en ook krijgen ze een soort salaris[ alles heel karig en voor onze begrippen ver onder de maat maar toch] Selfsupporting dus en volgens mij is dat de beste manier. Niet afhankelijk van gifen, subsides ,overheid of wat dan ook. Daarnaast is een zeer waardige wijze van bestaan. De mensen zijn blind vanaf hun geboorte, hebben een oogziekte gehad of het is niet bekend. Wat zo opvalt is de blijheid, vrolijkheid en het enthousiasme van de mensen. We oefenen elke week 1 zin in het Engels, die van pas komt bij de massages. Je moet dan denken aan; het begroeten, wat de massage kost, hoe het in zijn werk gaat, waar ze de kleren kunnen ophangen enz. We lezen de zin voor, hakken deze in stukjes en spellen elk woord. Ze zeggen ons dan na en wij corrigeren de uitspraak en blijven herhalen tot het enigszins klinkt en verstaanbaar is. Sommige klanken zijn voor een Vietnamees erg moeilijk uit te spreken dus het kost best veel inspanning. De tolk zorgt voor de vertaling in het Vietnamees. tijdens de les zitten we op de grond en het schuifelt steeds wat door elkaar heen. Het is vast een komische gezicht. Onderwijl worden haren ingevlochten, nek ,voeten en vingers gemasseerd en onder handen genomen[ soms heel stevig] Heel grappig en eigenlijk ook best prettig. Soms gaat de bel in het lokaatje en dit betekent dat er een klant is en afhankelijk of het een man of vrouw betreft gaat de student/blinde naar beneden om te gaan masseren. De tijd vliegt altijd voorbij en we gaan er altijd goedgemutst daar weg. Een erg fijne plek ook om steeds weer naar terug te gaan. Daarnaast heb ik veel respect voor de blijmoedige houding van de mensen die ,ondanks hun forse handicap, zo optimistisch in het leven staan. Maandag a.s wordt er van projectgeld van vrijwillig wereldwijd een TET feestje aangeboden aan de mensen van Ntat Tan, een leuk initiatief van onze contactpersoon. De vrijwilligers van het huis zijn ook hiervoor uitgenodigd. Het is bijzonder om dit samen te kunnen vieren.
Ja, dan het TET feest, het Vietnamese nieuwjaar, overgewaaid uit China. Het word groots, zo niet zeer groots ,gevierd. Rond de TET is er 2 weken vakantietijd voor scholen, fabrieken en kantoren. Het gewone leven valt dan eigenlijk een beetje stil. Ook zijn de supermarkten 4 dagen aaneengesloten dicht. Het is een groot feest waarbij de familie centraal staat. Iedereen steekt zich in nieuwe kleren, er worden grote cadeaus aangeschaft, alles wordt uitbundig versiert en men is in opperbeste doen. Het duurt nog ruim anderhalve week voordat het zover is maar de voorbereidingen zijn al weken in volle gang en het liegt er niet om. Alles maar dan ook echt alles wordt volgehangen met gekleurde verlichting, vlaggen met de hamer&sikkel en de Vietnamese ster,traditionele rode lampionnen en draken ,bloemen en bloesemtakken van felgekleurd plastic en ga zo maar door. In de stad verrijzen grote podia op pleinen en er wordt een soort van Efteling gebouwd. CanTho is in rep en roer kun je wel zeggen. Op 18 februari om 0.00 u wordt dan officieel het nieuwe jaar ingewijd met een mega vuurwerk en wij gaan dat zien. Het beloofd groots te worden.
Eerder schreef ik al dat in de TET vakantie er minder projecten zijn omdat men de familie gaat bezoeken [ook mensen die in het buitenland wonen komen voor TET terug naar Vietnam]. Ik ga dan met 2 huisgenoten een droomreisje naar Phu Quoc maken, een Robinson eiland in de golf van Thailand [ kijk even op google earth of het wat is!! ] We vliegen er vanaf CanTho in 1 uur naartoe en we verblijven 5 dagen in een houten bungalow aan een palmenstrand. Wij kijken er erg naar uit. Mocht je denken "waar doet ze het toch van", dan stel ik je gerust. De vlucht, incl verblijf kost net geen 100 euri. Ik zal na terugkeer de details vertellen en ook laten zien. Het is een beetje de kers op de [verjaardags] taart van het verblijf hier in Vietnam.
De tijd vliegt voorbij, de dagen rijgen zich moeiteloos aaneen en elke dag geeft een zeer bevredigend gevoel. Ik ga naar alle projecten met evenveel plezier en elke dag ontmoet ik enthousiaste en blijde mensen.
Kortom , het blijft geweldig om hier te zijn, ik ben in zeer goede doen mag ik wel zeggen.
Dit is het weer voor nu, veel groeten uit een tropisch CanTho
Ik blijf proberen om de foto's erbij te zetten van dit project[ wilde straks nog niet lukken ] Vast weer leuk voor jullie om deze te bekijken denk ik.
Dank je wel voor alle reacties en ik meld me weer als ik terug ben van Phu Quoc
Daag
Mieke
-
06 Februari 2015 - 20:25
Arna:
Hoi Mieke,
Fijn om te lezen dat je in goede doen bent.
Geniet van de vrije dagen op het palmenstrand, je verdient het.
Liefs, Sam en Arna. -
07 Februari 2015 - 10:20
Henk En Astrid:
Hoi Mieke
Nou, weer een bijzonder verhaal. Die massages lijkt me ook wel heerlijk, laat je toch zeker ook wel doen? Hier hebben ze weleens onderzoek gedaan met blinde mensen die borstkanker/knobbeltjes moeten opsporen en het blijkt: als blinde mensen het moeten opsporen, zij dit veel beter kunnen dan een arts.
En dan dat tripje tussendoor, geweldig! Ik ga zo kijken op Google-earth. Mieke neem het er maar van, je hebt het verdiend! Toch wel fijn zo'n retteke-TET verlof. Weer eens een keer wat anders als nieuwjaar vieren met oliebollen en champagne. Ben benieuwd naar de foto's.
Grs uut Deurze X -
08 Februari 2015 - 17:50
Marian:
Inderdaad weer een mooi verhaal. Heerlijk zo'n vooruitzicht onder de palmen aan het strand. Lekker toch. Geniet ervan met volle teugen,maar dat hoef ik jou niet te zeggen.
Groetjes uit venray -
10 Februari 2015 - 16:27
Math Joke:
Hoi Mieke, wat een boeiende verhalen ,een genot om te lezen,fijn dat je zo naar je zin hebt,
Heel veel plezier tijdens je kleine ( tussendoor) vakantie, geniet er van!!!
Groetjes uit het Overloon
Math Joke -
12 Februari 2015 - 09:26
Wilma Aldenhoven:
Hallo Mieke
Een hiep hiep hoera voor jou vandaag, gefeliciteerd met je verjaardag.
Het is weer een boeiend en mooi verslag.
Geniet van je droomreisje heb je dik en dubbel verdiend.
Lieve groetjes vanuit het voor de komende dagen pielhazen land.
(Wilma en Ton)
-
12 Februari 2015 - 13:20
Marian:
Lieve Mieke.
Proficiat met jouw verjaardag.
Hopelijk heb je een leuke dag bij al die lieve mensen bij jou.
Genietervan. Van ons een dikke knuffel.Marian -
12 Februari 2015 - 20:13
Sabina, Didier En Valentijn:
Hoi Mieke,
Gefeliciteerd met je verjaardag!! Bij jou is de dag alweer voorbij, maar hier in Nederland ben je nog gewoon jarig hoor ;). Leuk om je verhaal weer te lezen en de foto's te zien! En een heerlijke manier om je verjaardag te vieren, lekker naar een tropisch paradijs! Geniet ervan! Liefs van ons drietjes -
12 Februari 2015 - 21:34
Marlies:
Hallo Mieke. Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Een hele fijne dag. Ik vind het geweldig wat je allemaal doet in Vietnam. Geniet nog van de tijd daar. Liefs van mij xxx -
13 Februari 2015 - 11:39
Sraar En Marja:
Hallo Mieke,
Allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Wel een dagje te laat, maar niet minder gemeend.
Hoop dat je geniet/hebt genoten van je welrviende vrije dagen en dat je een fijne verjaardag hebt gehad.
We zijn blij met je verhalen en foto's. Leuk om te lezen. Daar genieten wij dan weer van.
Nog een hele fijne tijd daar. Geniet ervan!!
Groetjes, Sraar en Marja xxx
-
14 Februari 2015 - 13:08
Patricia:
Hoi Mieke,
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, ook bijzonder om jarig te zijn in het mooie Vietnam! Ik wens jou, Fenke en Jessica heel veel plezier met jullie snoepreisje naar Phu Quoc, ik lees vast nog wel op je site hoe dat geweest is!
Groetjes, Patricia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
