Kennismaking met het werk

Lieve allemaal,

mijn 1ste werkweek zit erop en ik ga nu iets vertellen over de projecten waar ik bij ben ingedeeld.

op dinsdag[ wij werken van dinsdag tm zaterdag] ga ik mee met Patricia naar het project of the blind people. we fietsen ruim een half uur door de drukte van de stad naar dit project. we gaan naar een soort van opvanghuis voor blinde volwassenen die allemaal zijn opgeleid voor het doen van lichaamsmassage.
dit is de reden dat ze ook eenvoudig Engels willen leren zodat ze een praatje kunnen maken en uitleg kunnen geven over de massage. Je moet dan denken aan het kunnen zeggen hoe duur de massage is of hoelang deze duurt. de oefen/lesruimte is op de 4de etage van een iewat vervallen gebouw in een drukke zijstraat. We worden vriendelijk ontvangen door een jonge vrouw, een soort welzijnswerkster, die als tolk zal fungeren in het Vietnamees dus.
We gaan zitten op een mat op de grond en er komen wat mensen naar binnen geschuifeld. Ze horen direct een vreemde stem en ik stel me dan ook voor. In gebrekkig Engels, met zeer moeilijke verstaanbaarheid , antwoorden sommigen terug. Ook voelen ze mijn gezicht, armen en kleding.
als er 5 personen zijn begint de les en
Patricia herhaald de zin van vorige week nl In CanTho there is a floating market [drijvende marktbootjes op de mekongrivier]. Met veel moeite proberen ze het na te zeggen maar de uitspraak is voor een Vietnamees erg moeilijk. de F, V en P lukt bijna niet. Onderwijl we de ze zin in partjes hakken en steeds blijven uitspreken krijgen we een massage van handen ,voeten en nek. Ze blijven aan je zitten[ op een goede manier] en dit geeft hilarische taferelen. Er wordt veel gelachen en ze spreken elkaar bemoedigend toe. Onderwijl loopt er van alles in en uit, gaan mensen op de grond liggen en doen een dutje enz. Al met al een bijzondere les en samenzijn. Het enthousiasme en de blijheid is geweldig om te zien. Wat een lieve mensen, ik word er stil van. Als we weggaan worden we hartelijk gedag gezegd [ in evenzo gebrekkig Engels, al geleerd van eerdere vrijwilligers. Een leuk begin van de werkweek is het.
In de middag dan naar het City Orfphanage. [ later zal ik een keer uitleggen hoe de gez.zorg hier is georganiseerd]. Ik geef nu alleen de 1ste indrukken weer. Maak je borst maar nat.
We fietsenweer een half uur naar het weeshuis, gelegen in een zijstraat van de first mainroad. Achter een grote poort een licht vervallen complex met een soort van binnenhof met hier een daar een speeltoestel. Het geroep en geschreeuw komt me tegemoet. We worden
al snel opgemerkt. Elke middag komen de vrijwilligers hier 3 uur voor 4 groepen die elk 45 min. worden bezocht en waar we spelen ,praten , eten geven of net wat aan de orde is. We beginnen in de kleuterzaal. Een ruimte van pakweg 10x10 waar ongeveer 15 kinderen op de grond liggen of rond rennen. De meegebrachte tas met speelgoed word omgekiept en hier storen ze zich massaal op. Ik kijk rond en zie in de hoek een stapel opgestapelde stretchers staan, maatje kind. Dit zijn de bedjes waar de kinderen altijd in slapen. Er is 1 douche en wc en dan nog een soort kast volgestouwd met kleding. Dit is de hele leefruimte waar de kinderen altijd zijn. O, ja er is 1 leidster maar die zit in een boek te lezen. Op de foto's kun je het beter zien. Het ruikt muf en naar urine, dat ook. Ik probeer wat contact te maken en observeer de kinderen. Duidelijk is het niveau verschil en ook de aandoeningen. ook dit kun je op de foto's zien. De foto's zijn van de 2de werkdag en ik merkte toen al een beetje herkenning en ook wat vertrouwen. We spelen met de kinderen voor zover dit mogelijk is. Na 45 min. gaan we naar de ruimte ernaast. Hier alleen maar bedden waarop diepgestoorde jongens en meisjes liggen, sommigen alleen anderen met 2 in een bed. Hier een indringende geur van urine, spuug en mufheid. Hier oudere leidsters die bezig zijn met het geven van eten. Ze geven er 3 gelijktijdig te eten door ze op de grond naast elkaar te leggen. De leidster zit achter de hoofden, zet 3 pannetjes eten klaar en 1 lepel en begint met voeren, zo noem ik het maar. Het komt wat vreemd over maar het gebeurt wel redelijk rustig[ niet allen doen dit] en ook wel liefdevol[ ook dit doen niet allen, helaas] Er wordt dan ook geproest, gehoest en gespuugd. Als ze klaar zijn worden ze weer in bed terug gehesen. Hier geen ergonomisch verantwoorde tiltechnieken maar gewoon aan armen en benen en dan hupsakee. Ik laat het maar allemaal nog op me inwerken als we naar de mannengroep gaan. Ook hier een indringende en penetrante urinelucht. 15 schreeuwende mannen , allemaal op de grond of tegen de muur. Zeer ernstige vervormingen van ledematen of eigenlijk van het hele lijf. Toch zie je al vrij snel dat ook hier mannen met ,ook alleen, lich. beperkingen zijn. Ik maak wat contact en krijg een kleine reactie terug. Dit is al heel wat voor de 1ste keer vind ik. Als laatste gaan we naar de peuters en baby's ,boven in een vleugel. Hier wel bedjes en matrasjes en ook een frisse geur. Alles schoon en fris in tegenstelling tot de andere groepen. We geven flesjes, alles zittend op de grond[ wat een dotjes zitten erbij] Mijn Moedergevoelens vlammen op, tjonge toch. Met de peutertjes spelen we met het meegebrachte speelgoed en ze hangen direct als aapjes aan je benen. Hier veel plezier en vrolijkheid. De leidsters zijn een beetje afwachtend en blijven een beetje uit onze buurt. ook voor hun lijkt het me lastig, steeds maar weer andere gezichten over de vloer. Ik begrijp hun houding wel. Al snel is het 5 uur en weer tijd om te gaan. Een indrukwekkende middag is het wel. Hier zal ik 2x p week komen en ook zal ik 2x per week hier meehelpen bij de fysio cq beweging aan de peuters. Ze denken dat ik dit kan en ik laat het maar zo. Dat komt morgen en hierover vertel ik een andere keer uitgebreider incl foto's.
Donderdag dan ben ik naar het Hospital of traditionel medicine geweest. Hier helpen we met het schoonmaken , voorbereiden en uitdelen van de warme maaltijd. Alles gebeurt hier volgens natuurlijke geneesmethodes. Men kookt dus ook vegetarisch met gebruik van veel kruiden die geneeskrachtig zijn. De keuken is grotendeels in de openlucht en we beginnen met het schoonmaken van heel veel verschillende soorten groenten. Heel veel groenten heb ik nog nooit gezien, het is een kleurrijk geheel. Ook weer vanaf de grond en ik merk het na een paar dagen laag bij de grond werken al. Maar moeizaam kom ik soms nog overeind, maar geen gezeur want ze doen het allemaal hier dus wij ook. men heeft ook nauwelijks stoelen . Als alles is schoongemaakt word het goed gewassen. In Vietnam is geen gebrek aan water en dit merk je dan ook. Alles kan gewoon goed worden schoongemaakt en dit is een groot goed tov Ghana. Dan kan het snijden beginnen. We krijgen instructies over de vorm en dikte van elke soort. Het luistert nauw ivm met de verschillende kooktijden maar het is leuk om te doen. Als het klaar is gaan wij aan 3 mensen eenvoudige Engelse les geven op hun verzoek. Tegen 3en is het eten klaar en worden we geroepen om mee te eten. Wij krijgen een plaats aan de mannentafel, dit is een ereplaats horen wij. We eten [ met stokjes welteverstaan de overheerlijke maaltijd.. Daarna helpen we met het uitdelen aan ongeveer 150 mensen en de rijst is onze taak. Het is erg leuk om te doen en ook bij dit project zal ik wekelijks komen. Dit past me wel

Deze week heb ik nog 2 projecten bezocht en bij een daarvan ga ik ook wekelijks helpen.
ik vertel hier in een volgende verhaal meer over, het is voor nu genoeg geschrijf. Ik plaats foto's bij dit verhaal en de foto's van Het Holland House, waar ik dus woon, staan bij het verhaal over de taal. Kijk daar ook nog even dan krijg je een beetje een indruk.

Het was een enerverende week met veel indrukken ,maar ook met veel goede gevoelens en veel motivatie. We hebben nu weekend en het is tijd om rust te nemen. Ik maak het erg goed, voel me hier fijn en prettig. ik verkeer in een geheel andere wereld en Nederland is ver weg, ook in mijn gedachten. Het hier zijn vraagt alle aandacht en het is een groot avontuur
Geniet van de foto's en vorm je een beeld van hier,

Warme groeten,

Mieke